ارزیابی تطبیقی برنامه ریزی مسکن با توجه به موضوع زمین در طرحهای جامع شهری بندر انزلی ، فریدونکنار و نوشهر

توسعه شهری یکی از مهم ترین و پرچالش ترین مباحث مطرح در حیطه شهرهاست . برای برنامه ریزی توسعه شهر، ابعاد و رویکردهای مختلفی طی ادوار مختلف بیان شده است . یکی از رویکردهای مورد استفاده در برنامه ریزی شهری، تهیه طرحهای جامع شهری است و از جمله مهم ترین ابعاد مطرحشده در این طرحها، کاربری زمین است . بر اساس این طرحها کاربری مسکونی به عنوان مهم ترین کاربری زمین شهری به لحاظ سطوح و سرانه و... عنوان می شود. از سویی دیگر، رویکرد توسعه پایدار شهری، به عنوان دیدگاهی نسبتا نوین در شهرسازی جهانی ، بر اهمیت توجه به ابعاد طبیعی و زیست محیطی در کنار توسعه شهرها تاکید دارد. از این رو، پژوهش حاضر با بررسی مفهوم و مبانی توسعه پایدار شهری، سعی در ارزیابی و تشخیص نارسایی های طرحهای جامع شهری در بعد زیست محیطی و برنامه ریزی توسعه مسکن دارد. این پژوهش مبتنی بر روش مطالعه اسنادی- کتابخانه ای و به کمک تکنیک تحلیل محتوا طرحهای جامع شهری انجام گرفته است . همچنین به سبب درک روشن تر و تحلیل بهتر شاخص ها و مفاهیم ، ارزیابی تطبیقی بر روی آخرین طرحهای جامع سه شهر دارای اراضی بااهمیت زیست محیطی بندر انزلی ، فریدونکنار و نوشهر، با توجه عمده بر ابعاد کاربری زمین ، مسکن و محیط زیست صورت پذیرفته است تا با یافتن مسائل برنامه ریزی کاربری زمین و مسکن طرحهای جامع در این شهرهای مهم زیست محیطی ، شاخص ها و مولفه هایی کارآمدتر برای برنامه های آینده به دست آید.

Keywords:

برنامه توسعه شهری , برنامه ریزی مسکن , توسعه پایدار شهر , زمین شهری , طرح جامع , کاربری مسکونی