سنجش و ارزیابی اثرات حکمروایی خوب بر بهبود شاخص های کیفیت زندگی مناطق روستایی (مطالعه موردی: روستاهای بخش جلگه استان اصفهان)

در این پژوهش سعی بر این است که به مطالعه و تحلیل اثرات حکمروایی خوب بر بهبود شاخص های کیفیت زندگی مناطق روستایی بخش جلگه بپردازد. این تحقیق ازلحاظ هدف توسعه ای، با ماهیت ، پیمایشی و نیز از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش کلیه سرپرستان خانوار ساکن روستاهای بخش جلگه است که طبق آخرین سرشماری ۱۳۹۵، ۱۰۲۶۷ N= نفر و ۳۴۹۹ خانوار است . حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۰n= محاسبه شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه (محقق ساخته ) بود و روایی صوری به وسیله اساتید دانشگاه محقق تایید شد و با ضریب آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه ، برای حکمروایی خوب۸۱/۰ درصد و کیفیت زندگی ۸۲/۰ درصد محاسبه گردید. به صورت اصل تسهیم به نسبت میان سرپرستان خانوار توزیع شد. تحلیل دادهها نیز به کمک نرمافزار Spss۲۳ و با آزمونهای آماری T تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام گرفت . وضعیت حکمروایی خوب در منطقه با میانگین (۷۷/۲) و کیفیت زندگی با میانگین (۸۱/۲) از نگاه جامعه محلی به کمک آزمون Tتک نمونه ای مورد سنجش قرار گرفت و کمی بهتر از حد متوسط ارزیابی گردید. ضریب همبستگی پیرسون نشان از همبستگی متوسط تا قوی بین دو متغیر پژوهش دارد. رگرسیون چندگانه (با استفاده از ضریب بتا) نشان از رابطه مثبت بین تمام متغیرهای حکمروایی خوب (متغیر مستقل ) بر بهبود شاخص های کیفیت زندگی روستاییان (متغیر وابسته ) بود. شاخص اجماع محوری ۳۶/۰ درصد بیشتر از سایر شاخص ها در بهبود شاخص های کیفیت زندگی تاثیر دارد. نتیجه اینکه با توجه به وضعیت حکمروایی خوب و کیفیت زندگی در روستاهای بخش جلگه با بهبود شاخص های حکمروایی خوب، شاخص های کیفیت زندگی نیز بهبود پیدا خواهد کرد.

Keywords:

کیفیت زندگی , حکمروایی خوب , توسعه روستایی .