یکی از مواردی که در روابط مردم به کار می رود
عرف است که عرفهای مثبت و نیکو مورد تایید شرع مقدس اسلام نیز می باشد و درکنار
قانون مدنی قرار گرفته
عرف یعنی خوی و عادت و در اصطلاح به معنی امری که میان مردم معمول و متدوال باشد گویند و در اصطلاح فقها روش مستمری قوی است در گفتار یا رفتار آن را عادت و تعامل نیز نامند
عرف دارای انواع گوناگونی است و با توجه به ساکنین هر منطقه در آن منطقه رعایت می شود و عرفها انواعی دارد که عبارتند از :
عرف لفظی ،عرف آمره ،
عرف تکمیلی ،
عرف عام ،
عرف خاص ،عرف عادی ،عرف معنوی ،
عرف تجاری ،
عرف عملی ،
عرف قضایی ،
عرف عقلاعرف محلی ، با توجه به گستردگی
عرف از اهمیت و جایگاه متفاوتی برخوردار است و در نظام حقوقی اسلام
عرف تحت عنوان سیره و عنوان یکی از منابع فرعی سنت مورد بحث قرار می گیرد و با شرایط خاص ممکن است منبع فقه و حقوق اسلام به شمار آید و برای این
عرف شرایطی در کتب ذکر گردیده که مورد قبول همگان می باشد که برخی از آنها عبارتند از : عدم مخالفت
عرف با
قانون بالاتر یا
قانون آمده هم طراز عدم مخالفت
عرف با نظم عمومی و اخلاق حسنه و ... در منشا
عرف نظریات متفاوتی ارایه شده که عبارتند از : وجدان و اراده عمومی مردم ، نیازها و ضرورتهای اجتماعی و خواسته های طبیعی انسانعوامل و ارتکاب فرهنگی و دینی و
عرف در موارد متعدد به کار گرفته می شود : استکشاف حکم ، مواردی که حقیقت شرعیه در مورد الفاظ نداریم ، تکمیل
قانون ، تشخیص تعریف و تنقیح موضوع حکم .و
عرف با توجه به دلایل زیر حجت می باشد دلیل اول اجماع ،دلیل دوم آیات قرآن (۱۹۹ سوره اعراف ) دلیل سوم روایات دلیل چهارم رعایت
عرف از جانب شرع .