نگاهی آسیب شناسانه بر معضل اجتماعی روسپیگری به عنوان آورده مدرنتیته از منظر آموزه های تطبیقی اسلام و رهیافت های حقوق بین المللی

روسپیگری عبارت است از انجام فعالیت های جنسی نسبتا بی رویه ، اغلب در ازای پرداخت فوری پول یا سایر اشیاء قیمتی . این شامل رفتار جنسی با فردی است که همسر یا دوست نیست و می تواند شامل فعالیت های دگرجنس گرا و همجنس گرا باشد. از لحاظ تاریخی ، بیشتر روسپی ها زن بوده اند و بیشتر مشتریها مرد بوده اند. این پدیده روسپی گری یکی از موضوعاتی ست که علیرغم پیشینه ای به قدمت بشریت ، هنوز به عنوان یکی از معضلات جوامع انسانی در سطح نظام بین الملل مطرح است که از این قاعده فراگیر ایران نیز مستثنی نیست . با توجه به رویکرد ایدئولوژیک نظام حاکمیتی و سیاسی در اکثر کشورها این آسیب اجتماعی در کانون توجه قرار می گیرد امری ضد ارزش و بالتبع ضد قانون محسوب می شود. گسترش آسیب های جرم شناختی و جامعه شناختی همانند پدیده دلالی گری بنام »خاله « و ارائه های وارونه از قوانین شرعی »امر صیغه موقت « در جهت تبادل اقتصادی و مالی به عنوان پوششی شرعی و قانونی در جهت صنعت غیرمدون روسپی گری شکل گرفته در ایران در قالب فضای مجازی و برخی دیگر آسیب ها و امثالهم از آثار سوء این قضیه است . در مقاله حاضر در پی این سوال هستیم که مهم ترین عوامل جامعه شناختی و جرم شناختی موجب شیوع پدیده شوم روسپی گری در جوامع می شود چیست ؟ با رویکردی توصیفی و درعین حال تحلیلی با استفاده از روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی در پی یافتن پاسخی متناسب برای این سوال هستیم . یافته ها نشان می دهد پدیده روسپی گری که از منظر آموزه های دینی معادل قاعده »المشهوره بالزنا« است خصوصا در ایران به مرز پاندمی نزدیک تر می شود.

Keywords:

روسپی گری , خاله دلال , جامعه شناسی , جرم شناسی , عقد موقت