بررسی رابطه بین همراهی عاطفی خانواده بر استقلال و مسئولیت پذیری اجتماعی در نوجوانان شهر تهران

هدف از این پژوهش برسی رابطه همراهی عاطفی خانواده بر استقلال و مسئولیت پذیری اجتماعی در نوجوانان شهر تهران است.پژوهش حاضر از نظر روش مطالعه توصیفی-همبستگی و از نظر هدف پژوهشی -کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش۳۵۰ نفر شامل کلیه دانش آموزان مدرسه دخترانه دوره دوم شاهد که در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند و از این تعداد ۵۰ نفر آزمودنی به عنوان نمونه به منظور دستیابی به اهداف پژوهش مورد نظر به روش داوطلبانه انتخاب شدند .به منظورجمع آوری داده ها از دو پرسشنامه هوش هیجانی (EQ) و ابزار سنجش خانواده (FAD) استفاده شده است . یافته های اینمقاله با روش ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از spss نسخه ی ۲۶ تجزیه و تحلیل شد . نتایج پژوهش نشان داد که بینهمراهی عاطفی خانواده ها و مسئولیت پذیری اجتماعی همبستگی منفی وجود دارد. به این معنا که دو متغیر همراهی عاطفیخانواده ها و مسئولیت پذیری اجتماعی نوجوانان در جهت مخالف هم حرکت میکنند یعنی با کاهش همراهی عاطفی،مسئولیت پذیری اجتماعی افزایش یافته و با افزایش همراهی عاطفی، مسئولیت پذیری اجتماعی کاهش مییابد و بین همراهیعاطفی خانواده ها و مسئولیت پذیری اجتماعی نوجوانان رابطه منفی غیر معنادار وجود دارد . از دیگر نتایج این پژوهش این بودکه بین همراهی عاطفی خانواده ها با استقلال نوجوان همبستگی مثبت وجود دارد. یعنی با افزایش همراهی عاطفی خانواده هااستقلال نوجوانان افزایش می یابد و با کاهش همراهی عاطفی خانواده ها استقلال نوجوانان کاهش میابد .و بین همراهی عاطفیخانواده ها و استقلال نوجوانان همبستگی مثبت غیر معنادار وجود دارد.

Keywords:

همراهی عاطفی خانواده , استقلال , مسئولیت پذیری اجتماعی