تاثیر متقابل تغییرات اقلیمی بر حقوق داخلی با تاکید بر نشست های کاپ ۲۶ و ۲۷

تغییرات اقلیمی که از اثرگلخانه ای گازهای نگهدارنده گرما ناشی می شود، معضلی جهانی است که همه کشورها درگیر علل و عواقبآن هستند. در چنین شرایطی، برای دستیابی به عدالت در زمینه تغییرات اقلیمی و جلوگیری از صدمه دیدن و آزرده تر شدن بشرلازم است اقدامات جدی در سطح بین المللی و ملی در جهت بهبود وضعیت محیط زیست و همچنین کاهش انتشار گازهای گلخانهای انجام شود.همچنین سرمایه گذاری خارجی می تواند با توسعه طرح های عمرانی و سرمایه گذاری در جهت بهبود وضعیت آب وهوایی و محیط زیست به کاهش انتشار کربن و گرمایش زمین کمک کند.این امر در آخرین اجماع جهانی یعنی نشست کاپ ۲۸ درامارات متحده عربی نیز به وضوح قابل مشاهده بود.نتایج توافقات حاصله بین رهبران کشورهای جهان نشان از این مطلب دارد کهباید تا سال ۲۰۵۰ مصرف و تولید سوخت های فسیلی متوقف شود.اجرای اقدامات کاهش انتشارکربن نه تنها مانع توسعه کشورنیست، بلکه به دلیل افزایش منابع درآمدی کشور از طریق آزادسازی سرمایه گذاری های لازم جهت برآورد تقاضای فزاینده داخلی ونیز صادرات منابع انرژی صرفه جویی شده، راه را بر توسعه بیشتر کشور و ایجاد رفاه، اشتغال و امنیت باز میکند. عدم اجرای اقداماتکاهش انتشار کربن که مهمترین آن بهینه سازی مصرف انرژی است، نه تنها کمکی برای توسعه اقتصادی کشور نداشته بلکه به عنوانیک چالش اساسی پیش روی برنامه های توسعه اقتصادی کشوری است که عمده اقتصادش بر محور نفت و سوخت های هیدروکربوریمی چرخد.در واقع باید با توجه به شدت تغییرات اقلیمی و گرم شدن کره زمین در پی کاهش و در نهایت توقف سوخت های فسیلیباشیم. مدیریت آب و هوا و توسعه پایدار به شدت تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار گرفته است . به همین جهت می توان گفت این دورابطه ای به شدت تنگاتنگ دارند. در رساله حاضر به بررسی توسعه پایدار در محیط زیست و تحولات آن در حقوق بین الملل درسالهای اخیر و تاثیر توسعه پایدار در تغییرات اقلیمی می پردازیم.

Keywords:

تغییرات اقلیمی , توسعه پایدار , گازهای گلخانه ای , نشست کاپ ۲۶ و ۲۷