نقد و بررسی مرگ اندیشی در اشعار پدرشعر فارسی

رودکی نیز، به عنوان پدر شعر فارسی از مرگ دو نوع توصیف ارائه داده است: یکی بی توجهی به مرگ و خوش باشی و لذتگرایی مادی، که حاصل دوران جوانی و شکوه او در دربار بخاراست. دیگری یاد مرگ با حسرت و درد و دریغ بر نعمت هایگذشته که احتمالا حاصل دوران پیری و دوری از دربار سامانی است. در هر دوی این حالات رودکی جز چند مورد استثناییهرگز از دوزخ و بهشت و دنیای پس از مرگ سخن نمی گوید. تقریبا هیچ موردی در مورد پاداش یا پادافره کارهای نیک وبد در دیوان او یافت نمی شود. بر این اساس، و با توجه به تاریخ اندیشه های زروانی در ایران و بقای آنها در هیئت دینزرتشتی و باقی ماندن آثار آن پس از اسلام، به احتمال زیاد این گونه تلقی از مرگ و حواشی آن، حاصل اندیشه های زروانیدر دیوان رودکی است. امری که در شعر معاصران او و حتی کسانی چون فردوسی نیز به وفور یافت می شود .

Keywords:

مرگ , رودکی , جوانی , پیری