لکنت زبان یکی از
اختلالات گفتاری است که می تواند تاثیرات عمیقی بر زندگی اجتماعی و تحصیلی افراد بگذارد. در این مقاله، تجربیات من به عنوان یک معلم در بهبود
لکنت زبان یکی از دانش آموزانم را بررسی می کنم. این دانش آموز با لکنت شدید دست و پنجه نرم می کرد و این موضوع نه تنها بر روی توانایی بیان افکار و احساسات او تاثیر گذاشته بود، بلکه موجب کاهش اعتماد به نفس و اضطراب او نیز شده بود.با استفاده از رویکردهای آموزشی مبتنی بر علم، تمرینات گفتاری منظم و ایجاد فضایی امن و حمایتی، توانستم به تدریج به این دانش آموز کمک کنم تا بر لکنت خود غلبه کند. این فرآیند شامل تشویق به بیان آزادانه افکار، استفاده از تکنیک های تنفس و آرامش، و تمرینات گروهی برای افزایش اعتماد به نفس بود.نتایج نشان داد که با صبر و شکیبایی، بهبود قابل توجهی در لکنت دانش آموز ایجاد شد و او توانست به تدریج احساس راحتی بیشتری در بیان خود پیدا کند. هدف این مقاله، به اشتراک گذاری تجربیات و راهکارهایی است که می تواند به دیگر معلمان و والدین در کمک به
دانش آموزان مبتلا به
لکنت زبان کمک کند و به آن ها امید و انگیزه بدهد.