اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر گرایش به اعتیاد ، ابراز وجود و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر زنجان

هدف انجام این تحقیق، اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر گرایش به اعتیاد ، ابراز وجود و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر زنجان است. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مطع متوسطه دوم دبیرستان امیر کبیر شهر زنجان درگیر به اعتیاد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳که تعداد شان را ۷۸ نفر هستند.از بین این افراد ۳۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفره کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. قبل از اجرای پژوهش از کلیه افراد نمونه پیش آزمون گرفته شد. سپس جلسات آموزش گروهی ، برای گروه آزمایش در۱۲جلسه به مدت ۱۲هفته (هر هفته یک جلسه) و هر جلسه به مدت ۶۰دقیقه و به صورت حضوری برگزار شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس است و ابزار اندازه گیری متغیرها سه پرسشنامه بود. یکی پرسشنامه گرایش به اعتیاد است که به وسیله فرجاد (۱۳۸۵) طراحی گردید و دیگری پرسشنامه ی ابراز وجود (AI) است که توسط گامبریل و ریچی (۱۹۷۵) ایجاد شده است. سومی پرسشنامه ی مقیاس کیفیت زندگی، سازمان جهانی بهداشت است که جهت فراوانی ارزیابی کیفیت زندگی طراحی شده است. برای بررسی فرضیه ها از تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از خارج کردن تاثیر پیش آزمون، اختلاف معناداری بین میانگین نمرات گروه ها در پس آزمون تاثیر خوب اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر گرایش به اعتیاد ، ابراز وجود و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر زنجان وجود دارد و با توجه به میزان تاثیر اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر گرایش به اعتیاد مثبت و معنادار است . با توجه به مقایسه ی مقدار توان آماری ، اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر بر هر سه متغیر گرایش به اعتیاد ، ابراز وجود و کیفیت زندگی می توان نتیجه گرفت که این آموزش ها بر گرایش به اعتیاد ، ابراز وجود و کیفیت زندگی تاثیر مطلوبی داشته است.

Keywords:

اثربخشی آموزش , مهارت اجتماعی , گرایش به اعتیاد , ابراز وجود , کیفیت زندگی