بازی درمانی به عنوان یکی از روش های نوین در آموزش و پرورش، نقش مهمی در بهبود یادگیری و سلامت روانی دانش آموزان ایفا می کند. این روش که مبتنی بر استفاده از بازی های هدفمند و ساختارمند است، به دانش آموزان کمک می کند تا احساسات و تجربیات خود را بهتر درک کرده و مهارت های اجتماعی و ارتباطی خود را بهبود بخشند.
بازی درمانی با ایجاد یک فضای امن و حمایت کننده، به
کودکان این امکان را می دهد تا بدون نگرانی از قضاوت، مشکلات روانی و عاطفی خود را بیان کنند. هدف این مقاله بررسی اثرات مثبت
بازی درمانی بر عملکرد تحصیلی و روانی دانش آموزان و ارائه راهکارهایی برای به کارگیری موثرتر آن در محیط های آموزشی است. تحقیقات نشان می دهند که
بازی درمانی می تواند به عنوان یک ابزار موثر در کاهش استرس و اضطراب، افزایش خودباوری و بهبود مهارت های حل مسئله در دانش آموزان عمل کند. با این حال، استفاده از این روش در مدارس هنوز با چالش هایی مواجه است، از جمله کمبود آگاهی معلمان و والدین نسبت به مزایای
بازی درمانی و نبود امکانات کافی برای اجرای آن. این مقاله به بررسی پیشینه تحقیقاتی موجود، بیان اهمیت استفاده از
بازی درمانی در مدارس و ارائه پیشنهاداتی برای ترویج و توسعه این رویکرد خواهد پرداخت. در این مطالعه، به مفاهیمی چون بازی درمانی، یادگیری فعال، سلامت روانی دانش آموزان و مهارت های ارتباطی پرداخته می شود و هر یک از این مفاهیم به تفصیل مورد بحث قرار می گیرد. نتایج حاکی از آن است که
بازی درمانی نه تنها می تواند به بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان کمک کند، بلکه می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای تقویت روابط اجتماعی و تعاملات مثبت در محیط های آموزشی به کار رود. در نهایت، پیشنهاداتی برای به کارگیری بهتر این روش در مدارس ارائه می شود که می تواند به افزایش کارایی و تاثیرگذاری آن کمک کند.