زن، معنویت، صلح جهانی

خداوند در آغاز خلقت اسماء را به «انسان» آموخت تا جانشین خدا بر روی زمین باشد، بنابراین جانشینی خدا بر روی زمین نقشی مشترک برای نوع انسان اعم از زن و مرد است. همچنین با مشارکت پدر و مادر اولیه جامعه بشری، نهاد خانواده ایجاد شد تا نقطه آغازی بر مشارکت زنان و مردان در ساختن و اداره نهاد جامعه باشد. از این رو حیات اجتماعی همواره نیازمند حضور تعیین کننده زنان در کنار مردان است در حالیکه نظریه پردازان حیات مدنی زنان را به بهانه عواطف مادرانه شان موجوداتی غیرعقلانی معرفی کردند و به حوزه خصوصی راندند؛ این امر تمدنی خشن را شکل داد که از فقدان عواطف مادرانه رنج می برد؛ تمدنی که از آفت دوگانه سازی سوژه عقلانی مردانه در مقابل ابژه غیرعقلانی زنانه رنج می برد.در این جستار با تمرکز وجودشناسانه بر قصه حضرت مریم و ملکه سبا در قرآن کریم، ایده معنویت زا و صلح گستر مشارکت عقلانیت تمدن ساز زنانه با عقلانیت تمدن ساز مردانه ارائه می شود تا زمینه مناسبی برای فرآیند سازی عقلانیت تمدن ساز زنانه، در اداره جوامع بشری صورت گیرد؛ عقلانیتی که ویژگی هایش عبارتند از: حیات آفرینی، رشددهی، حفاظت، مراقبت، امنیت زایی، معنویت افزایی و صلح گستری.

Keywords:

حیات آفرینی , رشددهی , حفاظت , مراقبت , امنیت زایی , معنویت افزایی و صلح گستری