آسیب شناسی چرخه سیاست گذاری امور مربوط به کودکان در ایران

این پژوهش با استفاده از روش تحلیل سیستمی و با برشماری نگاه های متفاوت به مساله کودکی، به دنبال یافتن جایگاه کودک و اهتمام به دوران کودکی و ویژگی های حاکم بر آن در سیاست گذاری عمومی ایران است. سوال اصلی پژوهش این است که کودکان چه جایگاهی در سیاست گذاری ایران دارند و چه اولویت هایی در تصمیم سازی ها مدنظر کارگزاران است؟ با برشماری قوانین و اسناد مربوط به کودکان، و با بررسی امکان اجرایی شدن آنها به ارزیابی شرایط امروز کودکان پرداخته و این نتیجه حاصل گشت که حکومت و سیاست در ایران، نگاهی ارزشی به کودکان دارند و در تربیت کودکان به دنیال همسان سازی هویتی هستند. اسناد پرشماری که در این زمینه از سوی نهادهای دولتی و غیردولتی منتشر گردیده بدون درنظر داشتن شرایط و واقعیات جامعه، فاقد نظرات کارشناسی و دارای اهدافی آرمان گرایانه و غیرقابل ارزیابی است. از سوی دیگر تورم روزافزون، کسری بودجه هرساله و به طور کل ضعف منابع مالی، امکان تحقق اهداف کلان و آمال ایدئولوژیک را از دولتمردان سلب نموده است. سیاست گذاری صحیح می تواند راهکاری برای کاهش آسیب های مربوط به کودکان امروز ایران باشد. راه حل پژوهش تغییر نگاه به کودک و مساله کودکی و عدم نگرش سیاسی به این موضوع است.

Keywords:

تربیت کودک , کودکی , سیاست گذاری , ایدئولوژی , سیاست عمومی