سیاست امنیتی راهبردی چین در حوزه انرژی با ایران در حوزه خاورمیانه از دیدگاه نظریه نئوواقع گرایی والتز

کشورهای مختلف جهت برخورداری از امنیت در حوزه بین المللی، به دنبال افزایش قدرت در کنار مذاکره با دولت های هم دیدگاه خویش جهت افزایش قدرت و امنیت هستند. یکی از جلوه های ظهور چین در مقام یک قدرت جهانی، ماهیت سیاست خارجی این کشور است که تلاش می کند روابط دوجانبه خود را با مناطق مختلف توسعه دهد. یکی از مناطقی که چین تلاش کرده در آن نفوذ کند، منطقه خاورمیانه است. بنابراین در این پژوهش، به منظور تبیین سیاست گفتمانی امنیت ایران و چین در حوزه انرژی، مهمترین مفاهیم و مفروضات نظریه نئوواقع گرایی والتز مورد بررسی قرارگرفته است. نظریه نئوواقع گرایی والتز، موازنه قدرت را در نگاهی ساختاری، در جهان تحلیل می کند. از منظر این پژوهش، نظریه نئوواقع گرایی کنت والتز می تواند سیاست امنیتی – راهبردی چین در غرب آسیا با ایران مخصوصا در حوزه انرژی در سال های اخیر را توجیه کند. در این پژوهش، باتوجه به متغیرهای دخیل در مدل نظری نئوواقع گرایی والتزی (رئالیسم ساختاری، در چارچوب تئوریک مناسب آن)، به بررسی تاثیر سیاست امنیتی- راهبردی ایران و چین در سیاست خاورمیانهای، پرداخته شده است. درنهایت، این پژوهش نتیجه گیری می کند که اهداف ملی قدرت نظامی که نئوواقع گرایان آن را مهم ترین وسیله برمی شمارند؛ دلیل اصلی گفتمان ایران و چین است.

سیاست امنیتی راهبردی چین در حوزه انرژی با ایران در حوزه خاورمیانه از دیدگاه نظریه نئوواقع گرایی والتز Keywords:

&quot , گفتمان امنیتی&quot , , &quot , راهبردی&quot , , &quot , ایران&quot , , &quot , چین&quot , , &quot , نئواقع گرایی&quot , , &quot , والتز&quot ,