تبیین مدل گردشگری پایدار شهری در راستای توسعه منطقه ای (مطالعه موردی: شهر ساری)

گردشگری و توسعه منطقه ای به دقت باهم مرتبط شده اند. سیاست گذاری گردشگری، که ابزاری است برای توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال، در حال تبدیل شدن به ابزاری برای توسعه منطقه ای و برای حفظ و بهبود میراث یک ناحیه است. در مناطق بسیاری صنعت گردشگری یکی از بزرگ ترین منابع رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال است. گردشگری از طریق سیاست های توسعه موثر همچنین می تواند ابزاری برای یکپارچه کردن مناطق کمتر توسعه یافته یا دادن دستیابی برابر ثمرات رشد به آن ها باشد. هدف از پژوهش حاضر تبیین مدل گردشگری پایدار در راستای توسعه منطقه ای در شهر ساری هست. این پژوهش از بعد هدف، کاربردی و از بعد ماهیت توصیفی-تحلیلی و میدانی هست. جامعه آماری خبرگان و متخصصان در زمینه گردشگری در شهر ساری بوده که ۴۵ خبره از میان جامعه از طریق نمونه گیری خوشه ای هدفمند انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر، پرسشنامه بوده است که میان ۴۵ نفر از متخصصان و خبرگان در زمینه گردشگری توزیع شده است. در بررسی معیار توان اقتصادی به عنوان یکی از متغیرهای گردشگری پایدار شهر ساری در راستای توسعه منطقه ای مشخص شده است که این معیار با میانگین (۳.۲۸) بالاتر از میانه نظری، وضعیت مناسبی در شهر ساری دارد. همچنین معیارهای بسترها و شرایط محیطی، عوامل مدیریتی با میانگین های (۳.۴۳)، (۳.۱۵) که میانگینشان بالاتر از میانه نظری بوده، دارای شرایط مساعدی در شهر ساری بوده و معیارهای ظرفیت های گردشگری، جاذبه های گردشگری، میزان خدمات، عوامل ساختاری، عوامل فردی به ترتیب با میانگین های (۲.۸۱)، (۲.۸۳)، (۲.۴۵)، (۲.۸۶)، (۲.۶۴)، که پایین تر از میانه نظری محاسبه شده اند، در شهر ساری با ضعف هایی روبرو بوده اند.

Keywords:

گردشگری پایدار , گردشگری شهری , توسعه منطقه ای , شهر ساری.