سازههای سنتی مدیریت سیلاب و تغذیه مصنوعی سفرههای زیر زمینی درکرانه های خلیج فارس مطالعه موردی شهر تاریخی حریره کیش

بنابر مطالعات تاریخی هسته های اصلی شکل گیری نخستین تمدنهای بشری در کنار منابع آبی بودهاند و از این دست تمدنها کم نیستند و می توان به تمدنهای بین النهرین و ماورالنهر و تمدنهای حاشیه ی رودخانه های نیل و سند و جیرفت اشاره کرد، در ایران نیز تمدن کاریزی و مدیریت سیلاب جان مایه آبادانی های شهرها و مراکز تجاری چون سیراف هرموز، کیش و هرمز نو در کرانه خلیج فارس بوده است ، اواسط قرن چهارم (۳۵۶ ه . ق.) بندر تجاری- اقتصادی سیراف ویران شد و بازرگانان سیرافی با توجه به موقعیت ویژه خود به دنبال مامنی دیگر توانستند جای پای خود را در جزیره کیش محکم کنند، که این امر منجر به ایجاد شهر حریره شد. شهر تاریخی حریره واقع در شمال جزیره کیش که در حال حاضراز جمله نقاط تاریخی و سیاحتی به شمار می رود، یادگار دوران شکوفایی و رونق اقتصادی و تجاری این جزیره می باشد. تاسیسات آبی همچون قنات آب انبار، سیل بندها وگاوه چاه ها از شاخص ترین سازههای مورد استفاده در این شهر تاریخی بوده اند. ازخصوصیات اقلیمی کیش بارندگی با پراکنش نامنظم و عمدتا به صورت رگباری می باشد. در همین مناطق شاهد رواناب و سیلابهای هستیم که هر ساله از دسترس خارج شده و به خلیج فارس می ریزد. مدیریت این سیلاب ها و کنترل و ذخیره سازی آب لازمه توسعه شهر تاریخی حریره بوده است و این پژوهش به دنبال مستند سازی و جمع آوری تجربیات دانش بومی مدیریت و استحصال آب و سیلاب و تامین آب درشهر تاریخی حریره است .

Keywords:

سیلاب , تغذیه مصنوعی , کیش , دانش بومی , گاوه چاه , بند