دانش بومی در ارتباط با خاک

دانش بومی یا دانش محلی در واقع دانشی است که به فرهنگ هر منطقه مربوط می باشد و در طی گذر زمان و به صورت طبیعی به وجود آمده و دهان به دهان و سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است . دانش بومی در واقع یکی از راه های رسیدن به استفاده پایدار از منابع طبیعی می باشد و درواقع دانش بومی در ترکیب با دانش نوین ، می تواند راهی مناسب برای رسیدن به توسعه پایدار باشد و در واقع دانش بومی مکمل دانش نوین می باشد. دانش بومی بخشی از سرمایه هر ملت است و دانش بومی ایرانیان در کشاورزی و استفاده از منابع طبیعی در سطح بالایی بوده به گونه ای که مورد استفاده سایر ملل ها در دوران گذشته قرار می گرفته است . در دانش بومی به طور کلی دسته بندی هایی وجود داشته است و کشاورزان از روی رنگ و بافت و گاه از روی مزه، خاک ها را دسته بندی می کردند. یکی از منابع مهم در خصوص شناخت کشاورزی و مدیریت آب و خاک در ایران کتاب ارشاد الزراعه بوده که توسط ابونصری هروی در سال ۹۲۱ هجری قمری نگاشته شده و خاک ها را به ۱۳ دسته طبقه بندی کرده است . در این مطالعه به بررسی نقش دانش بومی در شناخت خاک پرداخته شده است . این مطالعه بر اساس استفاده از کتاب و مقالات معتبر گردآوری شده که به موضوع خاک و انواع آن و جایگاه آن در نزد مردم پرداخته است .

Keywords:

دانش بومی , دانش محلی , فرهنگ , استفاده پایدار , خاک , کشاورزی , ارشاد الزراعه