مطالعه تطبیقی عوامل فرصت سازی از منظر نهج البلاغه و فلاسفه غرب

نهج البلاغه پس از قرآن، یکی از مهم ترین و ارزشمندترین منابع و کتب نزد مسلمانان است. این کتاب، با فصاحت و بلاغتی بی نظیر، بنیان های معرفتی برای بسیاری از قلمروها و ابعاد زندگی انسانی را در خود جای داده است که تعلق به عصر و زمان خاصی ندارد و همواره قابل بهره گیری و استفاده جوامع بشری میباشد. مبنای تحقیق در این نوشته، حدیث «الفرصه تمر مر السحاب فانتهزوا فرص الخیر» از نهج ابلاغه است که این نکته مهم را تنبیه می دهد که فرصت ها بسیار کوتاه و زودگذرند و باید از آنان استفاده کرد. همچنین در موارد متعددی از این کتاب شریف،به اهمیت فرصت ها وغنیمت شمردن آنها توصیه شده و این که موفقیت درکارها و نیز رسیدن به سعادت دنیا و آخرت در گرو چگونگی استفاده از فرصتها می باشد.چنانچه هر یک از این فرصتها، اگر به موقع و به گونه صحیح مورد بهره برداری قرار نگیرد، این موقعیت،از دست رفته و ممکن است قابل جبران نباشد و فرد را دچار اندوه و حسرت فراوان کند. در این تحقیق که با استفاده از منابع کتابخانه ، به روش کیفی و به صورت توصیفی-تحلیلی نگاشته شده، با استفاده از آموزه های نهج البلاغه، به مبحث فرصت و مباحث پیرامون آن پرداخته شده است و با توجه به اهمیت فرصت و زمان از دیدگاه دینی و فرادینی، تلاش شده است تا عوامل عوامل فرصت ساز، بر مبنای نهج البلاغه توضیح داده شود.

مطالعه تطبیقی عوامل فرصت سازی از منظر نهج البلاغه و فلاسفه غرب Keywords:

فرصت , عوامل فرصت سازی , نهج البلاغه , فلسفه غرب.