طراحی و برنامه ریزی شهری در راستای توسعه پایدار شهری در منطاق حاشیه نشین (مطالعه موردی: محله کاظم آباد شهر اردبیل)

توسعه ی شاخص کیفیت زندگی برای مرکز سیاست های اجتماعی حیاتی شده است. ارزیابی کیفیت محیط زندگی به ویژه مناطق شهری مقوله وسیعی است که شامل کیفیت محیط طبیعی اطراف، ادراک فضایی و پیوند عاطفی بین انسان و محیط اطراف است. با افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی، مسائل مرتبط با حاشیه نشینی به عنوان یک معضل اجتماعی و امنیتی در شهرها به سطح بالا برآمده اند هدف این پژوهش تحلیل و بررسی سطح پایداری محله های حاشیه نشین از طریق شناخت شاخصه های کالبدی، جمعیتی، خدماتی، زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی توسعه پایدار است. با توجه به موضوع و هدف از نوع کاربردی و براساس روش شناسی آن از نوع توصیفی می باشد. برای این منظور از روش مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده و حوزه ی هدف آن، شهر اردبیل می باشد. نتایج تحقیق آن است که محله کاظم آباد اردبیل از مشارکت اجتماعی و تعلق شهروندی پایینی برخوردارند و از نظر برخورداری از خدمات ارائه شده در این محله در سطح مطلوبی قرار ندارد، همچنین با توجه به گسترش فقر و بیکاری حاشیه نشینان بیشتر در معرض آسیب های اجتماعی اند.

Keywords:

توسعه , توسعه پایدار , شهر , اردبیل