استفاده از گیاهان دارویی در جیره میش های شیرده نژاد رومن و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه های خونی بره های نر شیرخوار

چکیدهسابقه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی به عنوان محرک رشد، یکی از جایگزین های مناسب با اثرات متعدد به جای آنتی بیوتیک ها در جیره دام شناخته شده است. مطالعات متعددی در مورد استفاده از گیاهان دارویی یا اسانس ها و عصاره های آنها در نشخوارکنندگان انجام شده است، اما در بیشتر این مطالعات، تاثیر این گیاهان به طور مستقیم بر عملکرد رشد و تولید خود حیوان بررسی شده است. در این آزمایش، تاثیر مخلوط گیاهان دارویی به عنوان افزودنی های خوراکی در جیره میش های شیرده نژاد رومن مادر بر عملکرد و فراسنجه های خون بره های نر در دوران شیرخوارگی بررسی شده است. مواد و روش ها: تعداد ۲۴ راس میش شیرده نژاد رومن زایش اول با میانگین وزن ۲/۱± ۲/۵۰ و میانگین تولید شیر۱۲۲.۲۵ ± ۰۳/۱۱۰۷ همراه با ۲۴ راس بره نر شیرخوار با میانگین وزن ۴۴/۰ ± ۳۴/۳ در قالب طرح کاملا تصادفی به ۴ گروه ۶ راسی تقسیم و برای ۶۵ روز در جایگاه های انفرادی نگهداری شدند. گروه های آزمایشی میش های مادر شامل: گروه شاهد (جیره پایه)، تیمارهای اول، دوم و سوم علاوه بر جیره پایه به ازای هر راس میش روزانه ۱۵ گرم پودر مخلوط زیره سبز، گشنیز و نعناع فلفلی به ترتیب با نسبت های ۶۰: ۳۰ : ۱۰؛ ۴۵: ۴۵:۱۰ و ۳۰: ۶۰: ۱۰ درصد دریافت کردند. بره های نر مکمل مخلوط گیاهان دارویی دریافت نکردند. توزین بره ها هر ۱۵ روز یکبار انجام شد. در انتهای دوره قبل از خوراک دهی صبح، به منظور تعیین فراسنجه های هماتولوژی، بیوشیمیایی، آنزیم های کبدی و خواص آنتی اکسیدانی خون از ورید گردن خون گیری شد.یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش، تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و تیمارها از لحاظ وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بره ها مشاهده نشد. تعداد و درصد حجمی گلبول های قرمز خون بره ها در تیمار سوم کمتر از گروه های دیگر بود (۰۵/۰>P) هرچند، تفاوت آماری معنی داری با گروه شاهد نداشت. میزان هموگلوبین در تیمار اول بیشتر و در تیمار سوم کمتر بود ولی تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت. تعداد گلبول های سفید و شمارش افتراقی این سلول ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت گلوکز خون بره های شیرخوار در تیمار آزمایشی اول بیشترین و در تیمار سوم کمترین بود ولی نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. غلظت این فراسنجه در تیمار اول نسبت به تیمار سوم از لحاظ آماری متفاوت بود (۰۵/۰>P). تفاوت آماری معنی داری بین گروه های آزمایشی از لحاظ غلظت های پروتئین تام و کراتینین مشاهده نشد. غلظت تری گلیسرید در تیمار دوم بیشتر از گروه شاهد بود (۰۵/۰>P). فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز در تیمارهای دوم و سوم کمتر از گروه شاهد بود (۰۵/۰>P). فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و شاخص مالون دی آلدئید تحت تاثیر قرار نگرفت. نتیجه گیری: نتایج آزمایش نشان داد استفاده از مخلوط گیاهان زیره، گشنیز و نعناع فلفلی با نسبت های مختلف در جیره میش های مادر، غلی رغم اثرات مطلوب بر برخی فراسنجه های خون بره های نر شیرخوار، تاثیر معنی داری بر عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی خون آنها نداشت.

Keywords:

آسپارتات آمینوترانسفراز , افزایش وزن روزانه , سلول های خون , ظرفیت آنتی اکسیدانی , مالون دی آلدئید