ارائه مدل موانع اصلی تاثیرگذار در اجرای مدیریت زنجیره تامین سبز (مطالعه موردی: صنعت ساختمان)

صنعت ساخت وساز به عنوان یکی از بزرگ ترین منابع آلاینده دنیا، اثرات زیان بار قابل توجهی بر محیط زیست وارد نموده است. اتخاذ مدیریت زنجیره تامین سبز می تواند استراتژی مناسبی برای کنترل و کاهش اثرات مخرب زیست محیطی و بهبود عملکرد صنایع باشد. در همین راستا، هدف پژوهش حاضر، شناسایی و ارائه مدل موانع اصلی موثر بر اجرای مدیریت زنجیره تامین سبز در صنعت ساخت وساز است. در این پژوهش از رویکرد آمیخته و از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. برای شناسایی مولفه های پژوهش ابتدا از رویکرد فراترکیب و سپس از مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۱۴ نفر از خبرگان از مدیران و پیمان کاران فعال در صنعت ساخت وساز، بهره جسته شد. تجزیه و تحلیل داده‎ها به کمک نرم افزار MAXQDA و براساس استراتژی تحلیل محتوای پنهان انجام شدو سپس مولفه های پژوهش براساس قدرت نفوذ و میزان وابستگی با استفاده از تحلیل میک مک طبقه بندی شدند. در نهایت مدل پژوهش با استفاده از روش مدل سازی ساختاری-تفسیری ارائه شد. براساس یافته های پژوهش، موانع تاثیرگذار بر استقرار مدیریت زنجیره تامین سبز در ۱۶ مفهوم و ۲ مقوله موانع داخلی و خارجی، طبقه بندی شدند. همچنین نتایج، یک مدل ده سطحی را نشان می دهد که فقدان حمایت و مشوق دولتی به عنوان تاثیرگذارترین متغیر در سطح دهم و متغیرهای: عدم همکاری بین ذی نفعان، عدم تهعد و حمایت مدیران ارشد و میانی، تمایل به حفظ شیوه های فعلی ساخت وساز، فقدان اقدامات مدیریت زنجیره تامین سبز در چشم انداز و ماموریت شرکت به عنوان تاثیرپذیرترین متغیرهای این مدل در سطح اول قرار گرفتند.