تاثیر آموزش مولفه های انگیزه بخش دعای عرفه امام حسین(ع) بر بهداشت روانی (دانش آموزان متوسطه دوم مدارس رشد و شاهد منطقه ۱۶ تهران)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مولفه های انگیزه بخش دعای عرفه بر بهداشت روانی دانش آموزان بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا آمیخته (کیفی- کمی) است. نمونه گیری با روش خوشه ای- تصادفی انجام شده و جامعه آماری در بخش کیفی بدین صورت بود که برای شناسایی مولفه های تربیتی و عرفانی دعای عرفه، ابتدا مبانی نظری و پیشینه تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت، سپس عبارات پس از بهره گیری از نظرات اساتید کدگذاری شد و در بخش کمی دانش آموزان مدارس رشد و شاهد دوره دوم متوسطه منطقه ۱۶ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۱۳۶۸ دانش آموز بودند که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه ۳۰۰ نفر برآورد شد که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. پس از شناسایی مولفه ها، از پرسشنامه بهداشت روانی گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) استفاده گردید. داده ها در پرسشنامه بهداشت روان از پایایی کافی برخوردار بود. داده های پژوهش توسط نرم افزارSpss  در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مقایسه نمرات ابعاد بهداشت روان بین دو گروه با استفاده از آزمون تک متغیری و چندمتغیری تحلیل کوواریانس انجام شد که در نتیجه آن علائم افسردگی رتبه اول، علائم کنش اجتماعی رتبه دوم و علائم جسمانی در رتبه سوم قرار گرفتند. بنابراین، متغیر مستقل مولفه های دعای عرفه در حد بالایی بر بهداشت روان تاثیر گذاشته است.

تاثیر آموزش مولفه های انگیزه بخش دعای عرفه امام حسین(ع) بر بهداشت روانی (دانش آموزان متوسطه دوم مدارس رشد و شاهد منطقه ۱۶ تهران) Keywords:

دعای عرفه , بهداشت روانی , انگیزه , آموزش , دانش آموزان , مقطع متوسطه دوم , مدارس رشد , مدارس شاهد , تهران