ارزیابی آموزش بالینی بر اساس مدل کارآموزی شناختی با استفاده از پرسشنامه آموزش بالینی ماستریخت

چکیده مقدمه: یکی از ارکان اصلی در آموزش دانشجویان پزشکی، آموزش بالینی است. از جمله اصول زیربنایی آموزش بالینی، مدل کارآموزی شناختی است که شامل شش بعد الگو بودن، مربی گری، داربست، پیکره-بندی، بازاندیشی و اکتشاف است. هدف از انجام این پژوهش، ارزشیابی آموزش بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان براساس مدل کارآموزی شناختی در سال ۱۴۰۱ بود. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی/ مقطعی، پرسشنامه آموزش بالینی ماستریخت بین ۱۵۰ نفر دانشجوی رشته پزشکی عمومی در مقطع کارآموزی و کارورزی در بخش های داخلی، جراحی، زنان، کودکان و روانپزشکی توزیع شد و با نرخ پاسخگویی ۷۴٪ توسط ۱۱۲ نفر تکمیل شد. نتایج: حیطه پیکره بندی بالاترین امتیاز را در ارزشیابی آموزش بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان براساس مدل کارآموزی شناختی از دیدگاه دانشجویان کسب کرد و کمترین امتیاز به حیطه بازاندیشی تعلق گرفت. آموزش بالینی در بخش داخلی بیشترین تطابق را با مدل کارآموزی شناختی داشت. نتیجه گیری: شناخت نقاط قوت و ضعف آموزش بالینی، اولین قدم در جهت بهبود کیفیت آموزش پزشکی می باشد. در گام های بعد، دست اندرکاران و برنامه ریزان برنامه های توانمندسازی اعضای هیات علمی باید اقدام به طراحی، اجرا و ارزشیابی برنامه های توانمندسازی آموزشی ویژه اعضای هیات علمی بالینی با هدف ارتقای مهارت های آموزشی ایشان در محیط آموزش بالینی نمایند.

Keywords:

Medical Education , Clinical , Faculty , Evaluation , آموزش پزشکی , اعضای هیات علمی , بالینی , ارزشیابی