مدل مطلوب نظام جامع ارتباطات سلامت در ایران

زمینه و هدف: هدف از مقاله حاضر، شناسایی عناصر و مولفه های نظام جامع ارتباطات سلامت در ایران با هدف ارتقای سلامت است. باوجود اهمیت بالای این حوزه، شناخت کافی از آن در بین مسئولان وجود ندارد و نوعی عدم انسجام در برنامه های ارتباطات سلامت در نظام سلامت نمایان است. ازاین رو طراحی مدلی برای انسجام بخشی برنامه های ارتباطات سلامت با در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف، همچنین فرصت ها و تهدیدها، اهمیت خود را در مسئله اصلی این پژوهش نمایان ساخت. روش: در این پژوهش از دو روش مصاحبه عمقی و سوات با تکنیک فاصله استفاده شده است. نمونه گیری نیز به روش نااحتمالی هدفمند از میان نخبگان حوزه سلامت و حوزه ارتباطات صورت گرفته است. یافته ها: میانگین کسب شده از محیط داخلی (نقاط قوت و ضعف) نظام جامع ارتباطات سلامت امتیاز بالایی است و امتیاز حاصل از محیط خارجی (فرصت ها و تهدیدها) در حد متوسط است. در محیط خارجی، چالش جدی تر پیاده سازی نظام جامع ارتباطات سلامت با محوریت مخاطب و آثار اجتماعی است. بدین منظور برای طراحی این نظام در گام اول باید تقویت عناصری باشد که معطوف به مخاطب و آثار اجتماعی مورد انتظار است. نتیجه گیری: استراتژی نظام سلامت کشور در حوزه ارتباطات سلامت، رقابتی یا تنوع است که در عین مقابله با تهدیدات محیط خارجی بایستی بر نقاط قوت داخلی تاکید کرد و اثرات ناشی از تهدیدات را کاهش داد. بر این اساس توجه به ویژگی های طیف وسیع مخاطبان و توجه به آثار اجتماعی برنامه های ملی ضروری است.

Keywords:

Community Health Planning , Health Communication , Health Promotion , ارتباطات سلامت , برنامه ریزی بهداشت جامعه , ترویج بهداشت