مقایسه روش های آبیاری تحت فشار و محرکهای رشد بر میزان آب، آبیاری عملکرد رشد رویشی نهال صنوبرPopolus

با توجه به کمبود آب و خشکسالی ، یکی از روش های استفاده بهینه آب در آبیاری کشاورزی استفاده از محرکهای رشد و ریشه زایی و تیمارهای مختلف آبیاری در تولید نهال می باشد. مقایسه چهار تیمار آبیاری به عنوان تیمار اصلی و دو تیمار تنظیم کننده رشدی و یک تیمار شاهد به عنوان عامل فرعی بر محصول نهال صنوبر در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت . مقدار آب داده شده در تیمار ۱۰۰ درصد آبیاری سطحی و تیمارهای ۱۰۰، ۷۵ و۵۰ درصد آبیاری تیپ ، به ترتیب معادل ۱۰۸۷۰، ۹۲۴۰، ۶۹۳۰ و ۴۶۲۰ مترمکعب در هکتار بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تمام صفات اندازه گیری شده در تیمار آبیاری در سطح احتمال یک درصد معنی دار بودند. اثر متقابل آبیاری و تنظیم کننده رشدی نشان داد که در صفات ارتفاع، قطر برابر سینه و زنده مانی ، تیمار آبیاری سطحی و اسید ایندول بوتیریک IBA بیشترین مقدار را داشته است . ارتفاع نهالها در تمام تیمارها از ۱۷۰ سانتیمتر بیشتر بود و قابلیت انتقال به مناطق مختلف کشور را داشت . میزان صرفه جویی در مصرف آب نهالهای صنوبر در آبیاری تیپ نواری نسبت به آبیاری سطحی برای تیمارهای ۵۰، ۷۵ و۱۰۰ درصد، به ترتیب ۵۷، ۳۶ و ۱۵ درصد بود. همچنین نسبت صرفه جویی آب به کاهش ارتفاع در تیمار ۷۵ درصد با ۳۶ درصد صرفه جویی آب نسبت به آبیاری سطحی ، ۸/۴ به دست آمد. مقایسه کاهش رشد رویشی ارتفاع نهال ۷۵ درصد نسبت به رشد رویشی ارتفاع نهالهای تیمارهای ۱۰۰ و ۵۰ درصد، به ترتیب برابر ۲/۴ و ۹/۴۷ درصد بود. نسبت صرفه جویی آب در کاهش رشد رویشی ارتفاع تیمار ۷۵ درصد، مناسبترین روش تولید نهال صنوبر می باشد .

Keywords:

روش های آبیاری , قلمه صنوبر , محرک رشد , تولید نهال