گوزن زرد ایرانی ، به عنوان یکی از ارزشمندترین
گونه های جانوری موجود در ایران، مدتهاست که تحت سایه ی خطر
انقراض قرارگرفته است . هدف از این مقاله ، بررسی مروری علل
انقراض بالقوه و احتمالی
گوزن زرد ایرانی به واسطه ی اطلاعاتی است که در سالهای اخیر موجود است . از دست دادن زیستگاهها به دلیل گسترش فعالیت های کشاورزی و تغییرات آب و هوایی ، جادهسازی و شهرنشینی ؛ عوامل بیولوژیکی ذاتی مانند شمار پایین تولیدمثل ، تنوع ژنتیکی محدود و استعداد ابتلا به بیماری های گوناگون؛ شکار؛ رقابت و تنازع بین
گونه ای ؛ و تصادفات جادهای از عوامل اصلی کاهش جمعیت
گوزن زرد ایرانی هستند. گسترش زیرساخت ها به منظور حفظ این جاندار ارزشمند و با تکیه بر ایدهها و ابتکارات گروههای زیست محیطی ، تلاش برای گسترش تنوع ژنتیکی ، افزایش و تقویت آگاهی عمومی ، کنترل و کاهش شکار غیرقانونی و افزایش فرهنگ سازی کاهش درخواست محصولات گوزنیان به منظور حفظ جمعیت این جاندار ارزشمند ضروری به نظر می رسد. بدیهی است که برای جلوگیری از این فاجعه ، ملزم به مطالعه و توجه بیشتر به این چالش زیست محیطی هستیم تا در مراحل عملی ، اقدامات درخور و مناسبی ارائه دهیم . آگاهی ما از محیط زیست و موجوداتی که در آن زندگی می کنند، وظیفه ای اخلاقی -حرفه ای برای ما انسانهاست . اگرچه ورای تمام اصول اخلاقی ، آنچه ما را به تخصیص تمرکز بیشتر وا می دارد، تاثیرات متقابلی هستند که اکوسیستم چه در درازمدت و چه کوتاهمدت، بر زندگی خود ما انسانها می گذارد.