ارزیابی کیفیت محیط شهری در محلات حاشیه شهر مشهد با مدل MCDMمطالعه موردی : محله کال زرکش(منطقه ۲ شهرداری مشهد)

شروع انقلاب صنعتی و رشد افسار گسیخته شهرها، ، مسئله آلودگی های محیطی و به خطر افتادن سلامت انسان ها موجب گشته تا مشکلات عدیده ای در جهت اداره شهرها در جهان بوجود آید.یکی از مفاهیم شهر نشینی که در همین راستا اهمیت پیدا می کند مفهوم کیفیت محیط زندگی شهری است. منظور از کیفیت زندگی شهری توجه به شاخص های اجتماعی، فرهنگی، محیطی و روانی در دو وجه عینی(کمی) و ذهنی(کیفی) در روند برنامه ریزی کیفیت زندگی شهری است، با سنجش کیفیت محیط در بافت های حاشیه شهری می توان بستر اصلاحات اساسی را در جهت ارتقاء کیفیت زندگی، توسعه عدالت اجتماعی و احساس رضایتمندی ساکنین، تا رساندن محیط شهر به سطح کیفیت زندگی مطلوب و در نهایت توسعه پایدار، فراهم ساخت. منطقه دوشهرداری مشهد با وسعتی معادل ۳۲,۴۳۶,۳۰۹ متر مربع دومین منطقه شهری از نظر وسعت،و جمعیتی بالغ بر ۶۶۰ هزار نفر را در خود جای داده است که از نظر جمعیتی بزرگترین منطقه شهری مشهد می باشد.همچنین ناحیه ۳ این منطقه محدوده ای خاص وتاپ حاشیه نشین با ویژگی های مشخص می باشد که در این بین محله زرکش یکی از محلات این ناحیه بوده که دارای بافتی با هسته روستایی، ارگانیک، فرسوده و بسیار متراکم در شمال غربی جغرافیایی وحاشیه شهر مشهد می باشد بدین منظور، پژوهش حاضر با هدف شناخت و بررسی شاخص های کیفیت محیط شهری و سنجش وضعیت فعلی آن و در نهایت ارتقاء کیفیت محیط زندگی، صورت گرفته است.در این پژوهش ازروش MCDM (فرآیندهای تصمیم گیری چند شاخصه )(ترکیب مدل تاپسیس و آنتروپی شانون) استفاده شد واطلاعات مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت نتایج حاکی از کیفیت پایین محیط در ابعاد مختلف است در پایان نیز پیشنهادات وراهکارهای پژوهش مطرح شده است.

Keywords:

کیفیت زندگی شهری , حاشیه نشینی شهری , MCDM , TOPSIS