تعالی در ساختار قدرت از منظر امام علی(ع)

شکل گیری جنبش های سیاسی و اجتماعی به منظور برپایی حکومت هایی مبتنی بر آموزه های دینی از جمله روش های رایجی است که در دهه های اخیر منطقه خاورمیانه و اطراف آن را در بر گرفته است. این جنبش ها عمدتا طالب تعالی و تکامل سازمانی بر اساس الگوی حکومتی صدر اسلامند. این پژوهش با هدف شناخت ابعاد سازمانی حکومت حضرت امیر(ع) به عنوان یکی از حکومت های متعالی در تاریخ بشر، با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای به ویژه تمرکز بر متن تولیدی حضرت علی(ع) یعنی نهج البلاغه و به روش توصیفی و تحلیلی اقدام به بررسی ساختار قدرت حکومت امام علی(ع) در سه حوزه عناصر و نهادهای اعمال قدرت، مرزهای قدرت و شبکه قدرت امام(ع) نموده است. نتیجه حاصل از پژوهش این بوده است که حکومت آن حضرت، علیرغم سادگی در ساختار، جهت بهینه سازی رفتارها و فعالیت ها اهداف عالی مبتنی بر کلام خدا و سنت رسول خدا را در دستور کار خود قرار داده بود. همین امر سبب حکمرانی متعالی در سال های ۳۵- ۴۰ هجری گردیده است که همواره مورد عنایت تعالی جویان و کمال گرایان دینی و سیاسی بوده است.

Keywords:

سیاست , حکومت , قدرت , علی(ع) و تعالی