اصول طراحی پایدار شهری در اقلیم گرم و خشک ایران

شهر و اقلیم دو سیستم انسان ساخت و طبیعی هستند که تاثیر گذاری تنگاتنگی بر یک دیگر دارند. اقلیم ، تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند، نتیجه عواملی چون: تابش آفتاب، دما و رطوبت هوا، وزش باد و میزان بارندگی است . اقلیم هر مکان جغرافیایی ، شرایط مناسب ویژهای دارد که در عین حال، محدودیت هایی را نیز در زمینه طراحی شهری به همراه دارد. در طراحی فضاهای مختلف شهر: نظیر ساختمانها، فضاهای سبز، معابر و غیره، علاوه بر توجه به کیفیت های عملکردی، بصری و زیبا شناختی ، عنایت به نوع اقلیم شهر و رعایت ضوابط طراحی اقلیمی ضروری است ؛ و بی توجهی به این مساله ، مشکلات خاصی را به وجود می آورد. منظر سازی در هر مکانی که انجام می گیرد باید با شرایط اقلیمی و جغرافیایی آن نقطه سازگاری داشته باشد. همچنین سازگاری با کاربریهای مجاور نیز موجبات افزایش کیفیت های دیداری می گردد. گیاهان در معماری به عنوان ابزار طراحی و فضاسازی می توانند مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به شکل و حجم انفرادی و انبوه هر گونه و ترکیب حجم ها و شکل های گونه ها گیاه می تواند به عنوان یک فرم معماری موثر فضا را بسازد. در این میان گیاهان بومی در طراحی ، نقش مهمی در منظر پایدار شهری دارند. در این مقاله به صورت مروری و با استناد به منابع کتابخانه ای سعی شده است تا با اصول طراحی پایدار شهری در اقلیم گرم و خشک ایران بیشتر آشنا شویم .

Keywords:

اقلیم , پایداری شهری , زری اسکیپ , طراحی منظر , منظرسازی خشک .