بررسی شعر حافظ از دیدگاه نقد ادبی و نقد روانشناسی با رویکرد نظریه مثبت نگر مارتین سلیگمن

حافظ نه تنها به ادبیات توجه داشته بلکه به ابدیات هم اعتنا می کرده است ، دیوان شعر حافظ ،سفرنامه ی روح عاشق است که از پیشگاه معشوق ازلی ، به جهان هستی سفر کرده که پس از انجام آزمون های گوناگون مجددا به بارگاه محبوب ابدی باز خواهد گشت . او شاعری ژرف اندیش و باریک بین است و به تعبیر امروزی یک فیلسوف اگزیستانسیالیست می باشدکه فلسفه ی او فلسفه حیات و اصالت وجود است . حافظ مصلح اجتماعی است و مانند جراحی حاذق نیشتر طنز به دست گرفته تا با نقد جامعه شناسانه به اصلاح اجتماع بپردازد. شعر حافظ از منظر روانشناسی ،شعری مثبت نگر است که قابل تطبیق با نظریه ی مثبت گرای سلیگمن روانشناس مشهور آمریکایی می باشد. این پژوهش مانند دیگر پژوهش های علوم انسانی ، به روش توصیفی -تحلیلی و با استفاده از منابع معتبرکتابخانه ای ، شعر حافظ را از دیدگاه ادبی و روانشناسی مورد بررسی قرار داده و به این نتایج دست یافته است که حافظ از جامعیت فرهنگی برخوردار بوده و ضمن برخورداری از تجربه ی پیشینیان و مطالعه و پژوهش در اثر آگاهی از دانش های دوران خود و مطالعه دیوانها، تذکره ها و سفینه ها، »فرم آگاهی « پیدا کرده و درمی یابد که غزل اگر قرار باشد از نظر محتوی یک دو مضمون داشته باشد تکلیفش روشن است : اگر عاشقانه است سعدی به اوج برده، و اگر عارفانه است مولانا. در نتیجه این دو شیوهی غزل را تلفیق کرده با چاشنی طنز و نقد اجتماع، غزل رندانه «»ی خود را ابداع می کند و بدین ترتیب قالب غزل را که قالب متوسط ادبیات غنایی است به اوج می کشاندو بر چگاد بلند شعر و ادب پارسی می نشاند.

بررسی شعر حافظ از دیدگاه نقد ادبی و نقد روانشناسی با رویکرد نظریه مثبت نگر مارتین سلیگمن Keywords:

حافظ , هنر , شعر , , نقد ادبی , روانشناسی مثبت نگر.