نقش معماری نماهای ساختمان های دارای دیوارهای سبز در ایجاد آسایش حرارتی و ریز اقلیم

در سالیان اخیر در کشور ایران رعایت دستورات مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان (صرفه جویی در مصرف انرژی) مبنی بر بکارگیری راهکارهای معمارانه در نماها و جداره های خارجی ساختمان ها الزامی شده است. همچنین شورایعالی شهرسازی و معماری ایران نیز با تاکید بر رعایت بخشنامه سیما و منظر شهری، استفاده از دیوارها و بام های سبز در طراحی معماری ساختمان ها به منظور افزایش زیبایی منظر شهری و همچنین کاهش تاثیر اشعه آفتاب از طریق ایجاد ریز اقلیم را به شدت توصیه کرده است. هدف این مقاله کمک به ایجاد ساختمان های سبز به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی مصرف شده در سرمایش و گرمایش و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است. ایجاد نمای سبز به سلامت افرادی که در آن ساختمان و در محیط اطراف آن زندگی می کنند کمک خواهد کرد و از او پشتیبانی خواهد کرد و باعث رضایت مندی و سودمندی آنان خواهد شد. این مقاله با ماهیت کاربردی، از روش تحقیق توصیفی استفاده کرده است و نتیجه گیری نهائی این است که: اصول طراحی دیوار سبز شامل اقداماتی است که باعث افزایش بهره وری انرژی شود. به عنوان مثال، دیوار سبز از الگوهای جریان طبیعی هوا و روشنایی طبیعی برای کاهش نیاز به گرما و تهویه بهره می برد و اثرات منفی آن را بر روی محیط اطرافش کم می کند. دستاورد این نوع معماری نیز هم سو شدن با محیط زیست است.

Keywords:

مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان , معماری سبز , بام سبز , محیط زیست