دریای خزر به عنوان بزرگترین دریاچه جهان، بین دو قاره آسیا و اروپا قرار دارد و از جمله آبهای مهمی است که ۵ کشور روسیه، آذربایجان، قزاقستان، ارمنستان و ایران آن را احاطه کرده اند. این دریاچه نقش اقتصادی کلیدی را برای کشورهای حاشیه خود ایفا میکند. از منابع غذایی پررونق دریای خزر میتوان به ماهی آزاد، قزل آلا، کیلکا و خاویار اشاره کرد که ۸۰ درصد خاویار جهان از این دریاچه تامین میشود. دریای خزر منابع هیدروکربنی غنی را نیز داراست اما هیچ درآمدی از نفت وگاز برای کشور ایران نداشته است در حالیکه ۴ کشور دیگر یعنی قزاقستان، روسیه، آذربایجان و ارمنستان درآمد دلاری زیادی را از منابع هیدروکربنی این دریا کسب کرده اند. دریای خزر نیز همواره بدلیل عدم نظارت زیست محیطی کشورهای پیرامون ، دستخوش آلودگی قرار گرفته است به طوریکه در سال ۱۹۹۴بیش از ۵۸۸ میلیون مترمکعب از پسماندهای ۴۰ کارخانه و پالایشگاه در باکو،که بیشتر آن مربوط به پسماندهای نفتی بود، وارد دریای خزر گردید. این آلودگیها، انقراض آبزیان و خسارتهای جبران ناپذیری را بدنبال داشته است. هدف این مقاله بررسی آثار منفی پسماندها در آلوده ساختن دریای خزر میباشد. همچنین در این مقاله، منابع کتابخانه ای و گزارشهای بین المللی بکارگرفته شده و روش تحقیق بصورت توصیفی تحلیلی است.