آموزش مبتنی بر فناوری به عنوان یک رویکرد نوین در فرآیند یاددهی و یادگیری، توجه بسیاری از محققان و معلمان را به خود جلب کرده است. این مقاله به بررسی تاثیرات و تجارب آموزش مبتنی بر فناوری بر
یادگیری دانش آموزان می پردازد و تلاش دارد تا به مزایا و چالش های این نوع آموزش بپردازد. در عصر حاضر، با گسترش فناوری های دیجیتال و اینترنت، دسترسی به منابع آموزشی و اطلاعات به راحتی امکان پذیر شده و این امر به معلمان و
دانش آموزان این فرصت را می دهد تا از ابزارها و تکنیک های نوین در فرآیند
یادگیری بهره مند شوند.پژوهش های انجام شده نشان می دهد که فناوری آموزشی می تواند به عنوان یک ابزار موثر در افزایش
انگیزه و
مشارکت دانش آموزان عمل کند.
یادگیری ترکیبی، که شامل ادغام
یادگیری حضوری و آنلاین است، یکی از راه های موثر در این زمینه می باشد. این رویکرد به
دانش آموزان این امکان را می دهد که از تجربیات
یادگیری متنوعی بهره مند شوند و در نتیجه، کیفیت
یادگیری آن ها بهبود یابد. همچنین، استفاده از فناوری در فرآیند آموزش می تواند به توسعه
مهارت های اجتماعی و ارتباطی
دانش آموزان کمک کند، زیرا ابزارهای دیجیتال به تسهیل همکاری و تعامل میان
دانش آموزان کمک می کنند.با این حال، در پیاده سازی آموزش مبتنی بر فناوری، چالش هایی نیز وجود دارد. یکی از اصلی ترین چالش ها، کمبود مهارت های فناوری در میان معلمان و عدم دسترسی برابر به تجهیزات و فناوری برای همه
دانش آموزان است. این مسائل می توانند به کاهش تاثیرات مثبت فناوری بر
یادگیری منجر شوند و بنابراین، نیاز به توجه جدی از سوی سیاست گذاران آموزشی دارند. برای موفقیت در آموزش مبتنی بر فناوری، لازم است که معلمان به طور مستمر آموزش ببینند و دسترسی به تجهیزات و منابع آموزشی برای همه
دانش آموزان فراهم شود.در نهایت، این مقاله به اهمیت ایجاد یک رویکرد جامع در آموزش مبتنی بر فناوری اشاره دارد. این رویکرد باید شامل آموزش معلمان، تامین تجهیزات، توسعه محتوای آموزشی و ایجاد فرصت های
یادگیری فردی باشد. با توجه به یافته های این پژوهش، آموزش مبتنی بر فناوری نه تنها به افزایش
انگیزه و
مشارکت دانش آموزان کمک می کند بلکه به بهبود کیفیت
یادگیری نیز می انجامد. به این ترتیب، انتظار می رود که با توجه به تغییرات مستمر در فناوری و نیازهای آموزشی، آموزش مبتنی بر فناوری در آینده به یک عنصر کلیدی در نظام های آموزشی تبدیل شود.