انرژی و شهرنشینی

امروزه، مسئله آسیب های منتهی به تضیع و تخریب محیط زیست- که بیشتر پیامد اقدامات و فعالیت های انسان هستند- از مهم ترین مسائل جهانی است که جوامع بشری اعم از توسعه یافته و یا توسعه یابنده با آنها مواجهند. اهمیت این موضوع نه تنها از جنبه زیست محیطی و آثار آن بر روی سامانه های (سیستم های) منابعطبیعی ، بلکه از نظر اقتصاد ی نیز دارای اهمیت است. بنابراین، کم و کیف محیط زیست در فرایند توسعهپایدار نقش و جایگاه اصلی را دارد. رشد اقتصادی و افزایش جمعیت -بویژه جمعیت شهرنشین- مستلزم مصرفبیشتر انرژی است. ایران به عنوان کشور ی در مسیر توسعه و توسعه یابنده، برای دستیابی به رشد مستمر توأمبا حفظ محیط زیست ، لازم است به مبحث شدت انرژی و گسترش شهرنشینی همراه با مسئله جمعیت توجهکند . این پژوهش با استفاده از روشهای اقتصادسنجی، از جمله رویکرد یوهانسن- یوسیلیوس به بررسی آثار متغیرهای تولید ناخالص داخلی، شهر نشینی، جمعیت و شدت انرژی بر روی آلودگی هوا در طی دوره 1346-1385 درایران می پردازد. نتایج، مبین تأثیر مثبت و معنادار متغیرها ی شدت انرژی، رشد شهرنشینی و جمعیتبر انتشار گاز دی اکسیدکربن است. ازیافته ها ی دیگرِِ تحقیق، تأیید فرضیه منحنی زیست محیطی کوزنتس درایران برای دور ه مورد بررسی است .به این معنی که رشد اقتصادی در ابتدا- از جمله با افزایش مصرف انرژی - باعث افزایش آلودگی هوا شده است . اما با تداوم رشد که از جمله بهبود روشهای استفاده از انرژی را موجبشده، کاهش شدت انرژی را در پی داشته و میزان آلودگی هوا به آهستگی رو به نقصان گذاشته است.

Keywords:

شدت انرژی , شهرنشینی , منحنی زیست محیطی کوزنتس , جمعیت , روش هم جمعی یوهانسن- یوسیلیوس