برنامه ریزی راهبردی امام رضا علیه السلام در مواجهه با مامون

در طول تاریخ همیشه دو جریان حق و باطل در تقابل و تخاصم بوده اند؛ این درگیری و تقابل در نقطه ی اوج خود در دوران امام رضا (ع) و مامون عباسی همان رویارویی و مواجهه است؛ جریان مامونی ابتدا با ابزارهای سخت افزارانه و ریاکارانه به مصاف نظام و سازمان شیعی آمد و بعد از ناتوانی در شکست و حذف آن، رویکرد نرم افزارانه و منافقانه را در پیش گرفته است؛ پژوهش حاضر درصدد بوده است با شیوه توصیفی _ تحلیلی سیره مدیریتی امام رضا (ع) را در تقابل با مامون از جنبه برنامه ریزی راهبردی مورد تجزیه وتحلیل قرار دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد راهبرد و حرکت امام رضا (ع) به سمت تدوین و تولید روش شناسی قوی در «عقلانیت اسلامی» بوده است و کارکرد و اقدام اصلی ایشان پایان دادن به هر نوع سوء استفاده که در بعد مدیریتی، سیاسی و اخلاقی، موجب سستی امت می گردد. برآیند پژوهش حاکی از آن است که شناخت وضع موجود و مصونیت از تهدیدات آن و نیل به وضعیت مطلوب وابسته به روشی است که امام رضا (ع) در تقابل با نقشه ها و اقدامات و استراتژی های مامون اتخاذ نمود و ضمن ترویج و نهادینه سازی اندیشه توحیدی و خلق فرصت ها و مهار تهدیدات، راهبردهای همچون اثبات مرجعیت علمی قرآن، ابطال مرجعیت سیاسی خلافت عباسی، اثبات مرجعیت علمی اهل بیت (علیهم السلام) و بصیرت افزایی در مقابل فریب راهبردی را به کار گرفت و از این طریق ضمن خنثی سازی طرح و کید مامون، سد محکمی در برابر انحرافات امت اسلامی ایجاد کرد.

Keywords:

امام رضا (ع) , مدیریت , برنامه ریزی استراتژیک , راهبرد , مامون