مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد بر شاخصهای درد در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید

مقدمه: آرتریت روماتویید از جمله بیماری های خود ایمنی و سیر مزمن و پیشرونده دارد. این بیماری علاوه بر مشکلات فیزیکی و ناتوانی های جسمی، پیامدهای اجتماعی و روان شناختی را به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور پایدار بر شاخصهای درد (شدت/پذیرش) در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بود.روش کار: پژوهش حاضر، یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با دو گروه آزمایش (طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد) و یک گروه کنترل با آزمون پیگیری ۳ ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید تحت درمان منظم دارویی بودند که به علت دردهای مکانیکال و غیر التهابی بیمارستان لقمان شهر تهران در بازه زمانی سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ تشکیل پرونده داده بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش ابتدا به صورت نمونه گیری هدفمند بود و ۶۰ نفر (هر گروه ۲۰ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های استاندارد شدت درد کیوبک و همکاران (۱۹۹۵) و پذیرش درد مککراکن و ولز (۲۰۰۴) برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. از تحلیل آمیخته با اندازه گیری های مکرر با نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های درد بیشتر از طرحواره درمانی بود.نتیجه گیری: به منظور بهبود شاخص های درد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید استفاده از طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد پیشنهاد می شود.

مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد بر شاخصهای درد در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید Keywords:

طرح واره درمانی , درمان پذیرش و تعهد , شاخصهای درد , آرتریت روماتوئید