بازی، به عنوان یکی از ابزارهای موثر در
رشد کودکان، به ویژه در توسعه
مهارت های اجتماعی آنان، نقش بسزایی دارد. این پژوهش به بررسی تاثیر انواع
بازی بر تقویت
مهارت های اجتماعی کودکان پرداخته است. در فرایند بازی،
کودکان در یک محیط غیرفرمال و شاد، مفاهیمی چون همدلی، همکاری، حل مسئله، و رعایت نوبت را تمرین می کنند. همچنین،
بازی های گروهی موجب ایجاد حس مشارکت و مسئولیت پذیری در
کودکان می شود و آن ها را به یادگیری تعاملات اجتماعی و کنترل هیجانات خود سوق می دهد. در این تحقیق مشخص شد که
بازی های تخیلی و نقش آفرینی به
کودکان این فرصت را می دهد که نقش های مختلف اجتماعی را تجربه کرده و از طریق این تجربه ها، توانایی درک و سازگاری با موقعیت های اجتماعی پیچیده تر را کسب کنند. یافته های پژوهش نشان می دهد که
بازی نه تنها به
رشد شناختی و جسمی
کودکان کمک می کند، بلکه زمینه ساز
رشد عاطفی و اجتماعی آن ها نیز می شود. بر اساس این نتایج، می توان از
بازی به عنوان ابزاری آموزشی برای توسعه
مهارت های اجتماعی کودکان بهره گرفت و آن را به عنوان یکی از اصول مهم در تربیت
کودکان مورد توجه قرار داد.