بررسی ابعاد کالبدی و ماهوی زمینه گرایی در معماری معاصر با تاکید بر هویت تاریخی

فضاهای شهر علاوه بر جایگاه کلیدی در ساخت کالبدی شهر به واسطه فضای ادراکی و نمادین آن حامل میراث تاریخی و فرهنگی جامعه و انتقال دهنده ارزشهای مشترک جمعی فرهنگ های محلی، هویت ومدنیت شهری است. انسان شناسان معاصر به بازتعریف در تفسیر نسبت به فضا- مکان روی آورده اند؛ ساختن ترکیب نامکان ها برای تفسیر انسان شناختی ]در اینجا زمینه گرایی فرهنگی- اجتماعی] فضاهای جهان سوپرمدرنیته توسط صاحبنظران نمونه ای از این تفسیرهای جدید است. همچنین معماری امروز ما نیز در آینده بخشی از تاریخ شهرها را تشکیل خواهد داد. بررسی الگوهای کالبدی نشان میدهد که کدام ویژگی های اجتماعی و فرهنگی، بر جامعه و بر کیفیت کالبدی شهر تاثیرگذار است. بر این اساس در این مقاله به بررسی ابعاد زمینه گرایی در معماری بعد از انقلاب اسلامی در راستای ارایه چارچوب دسته بندی نحوه و اطوار زمینه گرایی در آنها پرداخته می شود. روش مورد استفاده در پژوهش حاضر متناسب با فرضیه های تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی و روش تحلیل محتوای کالبدی در قالب طیف لیکرت سه گانه خواهد بود. سپس با استفاده از روش تحلیل کالبدی و از طریق حضور در فضا و تحقیقات میدانی و عکسبرداری به تجزیه و تحلیل نمونه های موردی بر اساس تحلیل آثار فاخر بعد از انقلاب با رویکرد گزینشی پرداخته میشود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که روش های طراحی بناهای معاصر بر اساس زمینه گرایی متفاوت از یکدیگر عمل کرده و سطوح مختلفی از سازگاری یا هماهنگی با بستر را دربرمی گیرند.

Keywords:

زمینه , زمینه گرایی , معماری شهری , ارزش زمینه