زنان به عنوان نیمی از جمعیت جهان و به عنوان عاملی موثر در توسعه انسانی و اجتماعی، دارای حقوق و مسئولیت هایی هستند که باید در تمامی
ابعاد زندگی از جمله
ابعاد حقوقی بهداشت باروری مورد توجه و احترام قرار گیرند.
بهداشت باروری یکی از جلوه های حقوق بشر بوده که برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ در جریان کنفرانس بین المللی حقوق بشر سازمان ملل متحد به عنوان زیر مجموعه ای از حقوق بشر توسعه یافت.
بهداشت باروری به حقوق و آزادی های قانونی مربوط به
باروری و
بهداشت باروری گفته می شود. سازمان
بهداشت جهانی حقوق
باروری را چنین تعریف می کند: حقوق
باروری بر مبنای به رسمیت شناختن حق اساسی تمام زوجین و افراد برای تصمیم گیری آزادانه و مسئولانه درباره تعداد و اختلاف سنی فرزندانشان و برای داشتن اطلاعات و وسایل کافی برای تحقق این موضوع و داشتن حق برای دستیابی به بالاترین استانداردهای
بهداشت جنسی و
باروری تعریف می شود. این حقوق همچنین شامل حق تمامی افراد برای تصمیم گیری درباره
باروری عاری از هرگونه تبعیض، اجبار و خشونت می گردد.حقوق
باروری می تواند به مواردی چون حق سقط جنین قانونی یا بی خطر، حق کنترل تولد، پیشگیری از بارداری، حق دسترسی به خدمات درمانی
باروری باکیفیت و حق آموزش و دسترسی به منظور تصمیم گیری و انتخاب آزادانه و آگاهانه موارد
باروری اطلاق گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی برخی از شاخصه های
بهداشت باروری در نظام سلامت ایران، فقه و اسناد بین المللی و چالش های پیش رو می باشد. مطالعه حاضر با مرور منابع کتابخانه ای و با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی و وب سایت ها، مقالات، گزارش ها و انتشارات رسمی سازمان
بهداشت جهانی، سازمان ملل متحد و دیگر سازمان های بین المللی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا به تعریف و اهمیت حقوق
باروری و جنسی زنان پرداخته شده و سپس به بررسی وضعیت این حقوق در ایران از دیدگاه فقهی و قانونی اشاره شده است. در ادامه، به مرور اسناد بین المللی مرتبط با حقوق
باروری و جنسی زنان و تعهدات ایران در این زمینه اشاره شده است.