تاثیر ۱۲ هفته تمرینات موازی (هوازی و قدرتی) بر مقادیر miR-۱۵۵ و پروتئین واکنشگر-C در مردان میانسال چاق

مقاله پژوهشی مقدمه: برخی میکرو RNAها (miRNA) توسط بافت آدیپوز ترشح شده، در ارتباطات بین سلولی نقش داشته و یک نقطه ی هدف ارزشمندی به منظور کنترل چاقی و پیامد های ناشی از آن محسوب می شوند. هدف از مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه ی تمرینی CAST بر مقادیر miR-۱۵۵ و پروتئین واکنشگر-C (C-reactive protein) CRP در مردان میانسال چاق می باشد. روش ها: ۳۰ مرد میانسال با میانگین سنی ۳/۵۴ ± ۴۴/۵۷ سال و وزنی ۸/۴۶ ± ۷۹/۱۰۳ کیلوگرم، به صورت تصادفی و بر اساس درصد چربی، توان هوازی (V̇O۲max) و یک تکرار بیشینه (۱-RM) به سه گروه تمرینی: ۱- تمرینات همزمان هوازی و قدرتی در یک روز (CAST۱)، ۲- تمرینات همزمان هوازی و قدرتی در روز های مجزا (CAST۲) و ۳- گروه شاهد تقسیم شدند. نمونه های خونی ۴۸ ساعت قبل و بعد از ۱۲ هفته تمرینات همزمان، به منظور تحلیل تغییرات شاخص های miR-۱۵۵، CRP و گلوکز از آزمودنی ها گرفته شد. آزمون های تحلیل وارایانس (ANOVA) یک راهه با اندازه گیری های تکراری و آزمون تعقیبی Bonferroni به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شدند. یافته ها: پس از ۱۲ هفته تمرین، گروه CAST۱ کاهش معنی داری را در شاخص های miR-۱۵۵،  CRPو گلوکز نسبت به گروه کنترل تجربه کردند. همچنین در گروه CAST۲، شاخص های miR-۱۵۵،  CRPو گلوکز نیز نسبت به گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش یافتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر دو شیوه ی تمرینی CAST با اثرگذاری بر miR-۱۵۵، باعث کاهش التهاب ناشی از چاقی شده و مردان میانسال احتمالا بتوانند از هر دو روش تمرینی در جهت جلوگیری از بیماری های سوخت و سازی استفاده کنند.

تاثیر ۱۲ هفته تمرینات موازی (هوازی و قدرتی) بر مقادیر miR-۱۵۵ و پروتئین واکنشگر-C در مردان میانسال چاق Keywords:

تمرین قدرتی , چاقی , mir-۱۵۵ , پروتئین واکنشگر-C , گلوکز