پیش بینی اضطراب بر اساس سیستم های مغزی رفتاری با میانجی گری اجتناب شناختی و تحمل ابهام در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس

هدف پژوهش حاضر تعیین برازش مدل ساختاری رابطه سیستم های مغزی رفتاری بر اضطراب با میانجی گری اجتناب شناختی و تحمل ابهام در بیماران مبتلابه موتیپل اسکلروزیس بود. مطالعه از نوع همبستگی و روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تمامی بیماران مبتلابه ام اس عضو انجمن ام اس یزد در سال ۱۴۰۲ بودند. از این جامعه تعداد ۱۲۶ نفر به روش در دسترس انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده های پژوهش پرسشنامه سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴)، پرسشنامه اجتناب شناختی سگستون و داگاس (۲۰۰۴)، پرسشنامه تحمل ابهام مک لین (۱۹۹۳)، و پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۸۸) بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و PLS نسخه ۳/۳ تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر مستقیم سیستم بازداری رفتاری و فعال سازی رفتاری بر اضطراب معنا دار است (۰/۰۵> P). اثر مستقیم سیستم بازداری رفتاری و فعال سازی رفتاری بر اجتناب شناختی معنا دار است (۰/۰۵> P). اثر مستقیم سیستم بازداری رفتاری بر تحمل ابهام معنا دار نیست (۰/۰۵< P) ولی اثر مستقیم فعال سازی رفتاری بر تحمل ابهام معنا دار بود (۰/۰۵> P). اثر مستقیم تحمل ابهام بر اضطراب معنا دار است (۰/۰۵> P) ولی اثر مستقیم اجتناب شناختی در اضطراب معنا دار نیست (۰/۰۵< P). بازداری رفتاری با میانجی گری اجتناب شناختی و تحمل ابهام و اضطراب اثر غیرمستقیم ندارد (۰/۰۵< P). سیستم فعال سازی رفتاری با میانجی گری اجتناب شناختی بر اضطراب اثر غیرمستقیم ندارد (۰/۰۵< P). سیستم فعال سازی رفتاری با میانجی گری تحمل ابهام بر اضطراب اثر غیرمستقیم دارد (۰/۰۵> P). با توجه به نتایج، طراحی مداخلات در متغیرهای تاثیرگذار مستقیم و غیرمستقیم می تواند در کاهش اضطراب این بیماران نقش داشته باشد.

پیش بینی اضطراب بر اساس سیستم های مغزی رفتاری با میانجی گری اجتناب شناختی و تحمل ابهام در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس Keywords:

سیستم فعال سازی بازداری رفتاری , اضطراب , اجتناب شناختی , تحمل ابهام , مولتیپل اسکلروزیس