وضعیت اپیدمیولوژی، کلینیکی و پاراکلینیکی هیداتیدوز در شهر اصفهان طی سال های ۹۵-۱۳۸۷

مقدمه: کیست هیداتیک، جزء بیماری های زئونوز است و در حال حاضر، یک معضل بهداشتی در بسیاری از مناطق جهان از جمله در ایران به شمار می رود. داشتن اطلاعات کافی اپیدمیولوژیک جهت مراقبت، نظارت و کنترل موثر بیماری لازم است. این مطالعه، با هدف ارزیابی وضعیت اپیدمیولوژی، کلینیکی و پاراکلینیکی بیماری هیداتیدوز در مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) اصفهان در بازه ی زمانی ۸ ساله انجام شد. روش ها: در یک مطالعه ی توصیفی گذشته نگر، اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس، شغل و غیره)، علایم بالینی و روش های تشخیصی (تصویربرداری، سونوگرافی و سرولوژی) از پرونده ی پزشکی بیماران بستری شده در بیمارستان طی سال های ۹۵-۱۳۸۷ اخذ شد. یافته ها: در کل، از ۶۹۸ بیمار، ۳۵۲ نفر (۴/۵۰ درصد) مرد و ۳۴۶ نفر (۶/۴۹ درصد) زن بودند که ۶۴۷ بیمار به کمک یافته های بالینی، پیش بالینی و پاتولوژی تشخیص هیداتیک داده شده بود. محدوده ی سنی بیماران ۸۷-۳ سال و بیشترین شیوع بیماری در گروه سنی ۴۰-۲۰ (۳۹ درصد) بود. بیشترین عضو درگیر (۸/۷۴ درصد) کبد و بیشترین موارد کیست های کبدی (۴/۷۲ درصد) در لوب راست بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مواردی از کیست های هیداتیک قبل از جراحی با روش های تصویربرداری و سرولوژی تشخیص داده نشده بودند یا برعکس، مواردی از تشخیص کیست هیداتیک که بعد از عمل جراحی مشخص گردید که هیداتیک نبوده است. این مساله، نمایانگر این است که جهت تشخیص کیست هیداتیک، نیاز به روش های تشخیصی مطمئن تر و دقیق تر می باشد

وضعیت اپیدمیولوژی، کلینیکی و پاراکلینیکی هیداتیدوز در شهر اصفهان طی سال های ۹۵-۱۳۸۷ Keywords:

هیداتیدوز , اپیدمیولوژی , جراحی , کیست , تشخیص , اصفهان