تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر برندسازی کارفرما با نقش میانجی پایداری محیطی و اجتماعی شرکت های کوچک و متوسط استان تهران

در عصر کنونی، بهره گیری و مدیریت بهینه منابع سازمانی، به ویژه سرمایه انسانی، در مقام مهم ترین سرمایه سازمانی، ضروری است و سازمان ها باید رویکردی راهبردی به هم سویی بین اقدامات مدیریت منابع انسانی و مدیریت محیط زیست داشته باشند. از سوی دیگر، در صورت اجرای موفقیت آمیز مدیریت منابع انسانی سبز می توان برندسازی کارفرما را در سازمان ایجاد کرد و از مزایای آن بهره گرفت. از این رو، هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر برندسازی کارفرما با نقش میانجی پایداری محیطی و اجتماعی شرکتهای کوچک و متوسط استان تهران است. این مطاله از نظر هدف از نوع «پژوهشهای کاربردی» است و از نظر نظر ماهیت و روش، از نوع «پژوهشهای توصیفی- پیمایشی» است و به دلیل اینکه پژوهشگران در این مطالعه به دنبال تبیین تاثیر بین متغیرهای تحقیق هستند، لذا این تحقیق از نوع «پژوهشهای همبستگی» است. جامعه آماری کارکنان شرکتهای شویندگی مستقر در شهرک صنعتی عباس آباد تهران (۴۶۰ نفر) بودند که تعداد (۲۱۰) بر اساس فرمول کوکران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه مدیریت منابع انسانی سبز دومونت و همکاران (۲۰۱۷)، پایداری محیطی شرکتی سیورتو و همکاران (۲۰۱۵)، پایداری اجتماعی شرکتی مانی و همکاران (۲۰۱۸) و در نهایت برند کارفرما سیورتزن و همکاران (۲۰۱۳) بودند، به عنوان ابزار اصلی گردآوری داده ها استفاده شدند. نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS نشان داد مدیریت منابع انسانی سبز به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق میانجی گرهای پایداری محیطی و اجتماعی شرکتها بر برندسازی کارفرما تاثیرگذار هستند.

تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر برندسازی کارفرما با نقش میانجی پایداری محیطی و اجتماعی شرکت های کوچک و متوسط استان تهران Keywords:

مدیریت منابع انسانی سبز , برندسازی کارفرما , پایداری محیطی و اجتماعی , شرکتهای کوچک و متوسط استان تهران