تاثیر ترکیب درمان مرور زندگی و فعالیت بدنی تطبیقی بر رضایت از اوقات فراغت و تبعیض سنی در سالمندان

این مطالعه به منظور ارزیابی اثربخشی ترکیب درمان مرور زندگی (LRT) و برنامه های فعالیت بدنی تطبیقی (APAP) بر بهبود رضایت از اوقات فراغت و کاهش تبعیض سنی ادراک شده در سالمندان انجام شد. یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده با 30 سالمند از تهران انجام شد که به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. گروه مداخله ترکیبی از LRT و APAP را در دوازده جلسه 60 دقیقه ای دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها در سه نقطه زمانی (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه) جمع آوری شد. نتایج اصلی با استفاده از ابزارهای استاندارد برای رضایت از اوقات فراغت و تبعیض سنی ادراک شده اندازه گیری شد. تحلیل داده ها شامل تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از SPSS-27 بود. نتایج نشان داد که در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهبود قابل توجهی مشاهده شد. نمرات رضایت از اوقات فراغت از میانگین 3.45 (SD = 0.68) در پیش آزمون به 4.32 (SD = 0.58) در پس آزمون و 4.28 (SD = 0.61) در پیگیری افزایش یافت. نمرات تبعیض سنی ادراک شده از میانگین 3.22 (SD = 0.72) در پیش آزمون به 2.18 (SD = 0.67) در پس آزمون و 2.25 (SD = 0.65) در پیگیری کاهش یافت. تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر اثرات معنادار زمانی و تعامل بین زمان و گروه را برای هر دو متغیر نشان داد (p < .001). ترکیب درمان مرور زندگی و برنامه های فعالیت بدنی تطبیقی به طور موثری رضایت از اوقات فراغت را افزایش داده و تبعیض سنی ادراک شده را در سالمندان کاهش می دهد. این یافته ها نشان می دهد که چنین مداخلاتی می تواند در بهبود کلی سلامت سالمندان موثر باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی اثربخشی ترکیب درمان مرور زندگی (LRT) و برنامه های فعالیت بدنی تطبیقی (APAP) بر بهبود رضایت از اوقات فراغت و کاهش تبعیض سنی ادراک شده در سالمندان انجام شد. یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده با 30 سالمند از تهران انجام شد که به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. گروه مداخله ترکیبی از LRT و APAP را در دوازده جلسه 60 دقیقه ای دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها در سه نقطه زمانی (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه) جمع آوری شد. نتایج اصلی با استفاده از ابزارهای استاندارد برای رضایت از اوقات فراغت و تبعیض سنی ادراک شده اندازه گیری شد. تحلیل داده ها شامل تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از SPSS-27 بود. نتایج نشان داد که در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهبود قابل توجهی مشاهده شد. نمرات رضایت از اوقات فراغت از میانگین 3.45 (SD = 0.68) در پیش آزمون به 4.32 (SD = 0.58) در پس آزمون و 4.28 (SD = 0.61) در پیگیری افزایش یافت. نمرات تبعیض سنی ادراک شده از میانگین 3.22 (SD = 0.72) در پیش آزمون به 2.18 (SD = 0.67) در پس آزمون و 2.25 (SD = 0.65) در پیگیری کاهش یافت. تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر اثرات معنادار زمانی و تعامل بین زمان و گروه را برای هر دو متغیر نشان داد (p < .001). ترکیب درمان مرور زندگی و برنامه های فعالیت بدنی تطبیقی به طور موثری رضایت از اوقات فراغت را افزایش داده و تبعیض سنی ادراک شده را در سالمندان کاهش می دهد. این یافته ها نشان می دهد که چنین مداخلاتی می تواند در بهبود کلی سلامت سالمندان موثر باشد.

تاثیر ترکیب درمان مرور زندگی و فعالیت بدنی تطبیقی بر رضایت از اوقات فراغت و تبعیض سنی در سالمندان Keywords:

درمان مرور زندگی , فعالیت بدنی تطبیقی , رضایت از اوقات فراغت , تبعیض سنی , سالمندان