آموزش فراگیر: رویکردهای نوین برای پاسخگویی به نیازهای دانش آموزان با نیازهای ویژه در کلاس های عادی

آموزش فراگیر یا آموزش تلفیقی یکی از رویکردهای نوین در نظام های آموزشی جهان است که به منظور تامین عدالت آموزشی و افزایش فرصت های یادگیری برای دانش آموزان با نیازهای ویژه در کنار همکلاسی های عادی خود به کار می رود. این رویکرد به دنبال ایجاد محیطی است که در آن تمامی دانش آموزان، صرف نظر از تفاوت های فردی شان، بتوانند از امکانات آموزشی یکسانی بهره مند شوند و در یک فضای حمایتی و همدلانه به رشد و یادگیری بپردازند. در آموزش فراگیر، هدف تنها ادغام فیزیکی دانش آموزان با نیازهای ویژه در کلاس های عادی نیست؛ بلکه تاکید بر انطباق ساختارها و برنامه های آموزشی برای پاسخگویی به نیازهای خاص این دانش آموزان است. برخلاف روش های سنتی که در آن دانش آموزان با نیازهای ویژه اغلب در کلاس های جداگانه آموزش می دیدند، در آموزش فراگیر تلاش می شود که با ارائه تسهیلات و روش های متنوع، آنان نیز بتوانند در فرآیند یادگیری مشارکت کنند. به عنوان مثال، این رویکرد از تکنیک های آموزشی تطبیقی، فناوری های کمکی، و آموزش های ویژه برای معلمان استفاده می کند تا به این دانش آموزان کمک کند تا توانمندی های خود را به طور کامل به کار گیرند. همچنین، این مدل آموزشی می تواند به کاهش تبعیض و افزایش حساسیت اجتماعی در میان دانش آموزان عادی نیز منجر شود، زیرا آنان نیز فرصت دارند تا از نزدیک با همسالان خود که نیازهای ویژه دارند تعامل داشته باشند و ارزش های پذیرش و همکاری را فراگیرند. آموزش فراگیر به ویژه در جوامعی که به برابری آموزشی اهمیت می دهند، با استقبال روبه رو شده و برنامه های متعددی برای ارتقای آن تدوین شده است.

آموزش فراگیر: رویکردهای نوین برای پاسخگویی به نیازهای دانش آموزان با نیازهای ویژه در کلاس های عادی Keywords:

آموزش فراگیر , دانش آموزان با نیازهای ویژه , کلاس , پاسخگویی