بتن یکی از پرکاربردترین مصالح تولیدی در دنیا است . ترک خوردگی در بتن مسئله ی شایعی است که دلیل اصلی کاهش دوام و عمر مفید سازه های بتنی است . ترمیم مناسب و به موقع ترک های ریز اولیه به منظور جلوگیری از گسترش آن در بتن و کاهش هزینه های بالای تعمیر و نگهداری امری ضروری است . افزودن میکروارگانیسم ها در طرح اختلاط بتن و تولید
بتن زیستی یک استراتژی هوشمند و سازگار با محیط زیست برای ترمیم ترک های بتنی است . گونه های باکتریایی مقاوم در شرایط محیطی سخت و خشن بتن نظیر باسیلوسها با تولید
رسوب کربنات کلسیم طی یک فرآیند هیدراتاسیون مستمر می توانند با پر کردن ترک های ریز تازه تشکیل شده بتن را ترمیم نمایند. از این رو هدف پژوهش حاضر پس از شناسایی گونه های باکتریایی قابل استفاده در بتن و روشهای به کارگیری آنها به عنوان یک عامل ترمیم کننده، بررسی گونه باکتریایی خاص باسیلوس سوبتلیس و تآثیرات مقاومتی و ترمیم کنندگی آن بر روی نمونه های بتنی است . به منظور بررسی خواص بتن خودترمیم حاوی
باکتری ، طرح های اختلاطی با لحاظ نسبت آب به سیمان ۵/۰ و غلظت های(Cells/ml) ۰ (نمونه شاهد)، (Cells/ml) ۱۰۶، (Cells/ml) ۱۰۸ و (Cells/ml) ۱۰۱۰ از
باکتری باسیلوس سوبتلیس و همچنین افزودن سرباره طراحی شد. آزمایش های مقاومت فشاری ، مقاومت خمشی و XRD جهت بررسی خواص مقاومتی و خواص سازه ای بتن خودترمیم باکتریایی انجام گرفت . در بخش سنجش خواص مقاومتی ۲۴ نمونه بتنی مکعبی فشاری ، ۲۴ نمونه تیرخمشی غیر مسلح ساخته شد. نتایج حاصل حاکی از آن است که تغییرات ایجاد شده در خصوصیات مکانیکی
بتن زیستی با افزودن
باکتری به عنوان عامل ترمیم گر می تواند خواص مقاومتی و دوام بتن را بهبود بخشد.