مقایسه عملکرد دو الگوریتم طبقه بندی نظارتشده در تشخیص کاربری اراضی ماسال abstract
تغییرات کاربری اراضی در اثر عوامل انسانی یا طبیعی یکی از مهم ترین چالش ها در استان های شمالی کشور می باشد. استفاده از تکنیک های
سنجش از دور و تصاویر ماهواره ای از روش های نوین برای پایش تغییرات کاربری در سراسر دنیا می باشد. روش های طبقه بندی نظارت شده که از الگوریتم های متنوعی استفاده می کنند برای مناطق با ویژگی های خاص مکانی دارای عملکردهای متفاوتی هستند. هدف از مطالعه حاضر، استفاده از تصویر ماهواره ای سنتینل ۲ جهت طبقه بندی کاربری اراضی شهرستان ماسال با استفاده از دو روش مختلف طبقه بندی نظارت شده شامل
حداکثر احتمال و
ماشین بردار پشتیبان می باشد. برای فراهم آوردن داده های تعلیمی و آزمون برای الگوریتم های مورد استفاده علاوه بر نقاط برداشت زمینی توسط سیستم موقعیت یاب جهانی، نقشه های گوگل ارث و لایه های اطلاعاتی قدیمی منطقه، از شاخص های طیفی NDVI، NDBI و MNDWI نیز برای تعیین دقیق تر واقعیت های زمینی استفاده شد. پس از طبقه بندی توسط دو الگوریتم ذکر شده، اعتبارسنجی توسط ماتریس اغتشاش و پارامترهای
ضریب کاپا و صحت کلی انجام شد. نتایج صحت کلی و
ضریب کاپا در روش
حداکثر احتمال به ترتیب ۹۲/۴۶% و ۰/۸۹ و در روش
ماشین بردار پشتیبان ۹۲/۴۶ % و ۰/۸۹ بدست آمد. با توجه به نتایج این تحقیق، طبقه بند حداکثر احتمال، عملکرد بهتری را در تفکیک کاربری های اراضی شهرستان ماسال ارائه داده است. نتایج این تحقیق برای سیاست گذاران و مدیران استان در آگاهی از مساحت کاربری های منطقه حائز اهمیت است. علاوه بر آن طبقه بند
حداکثر احتمال را به عنوان بهترین طبقه بند در تحقیقاتی که تعیین کاربری های اراضی در آنها مدنظر می باشد، توصیه می نماید