تاثیر استراتژی های تدریس نوین بر یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان: رویکردی روانشناختی

تحقیقات مختلف نشان داده اند که استراتژی های تدریس نوین تاثیر بسزایی بر یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارند. این استراتژی ها، که عمدتا مبتنی بر اصول روانشناختی و شناختی هستند، به ویژه در بهبود تعاملات کلاسی و تقویت انگیزه های درونی دانش آموزان موثر واقع می شوند. از جمله این استراتژی ها می توان به تدریس مبتنی بر حل مساله، یادگیری فعال، تدریس فردی، و استفاده از فناوری های آموزشی اشاره کرد که به طور خاص با اصول روانشناسی یادگیری هم راستا هستند (جعفری، ۱۳۹۹). در این رویکردها، توجه به تفاوت های فردی و سبک های یادگیری دانش آموزان، به ویژه در سطوح مختلف توانمندی های شناختی، نقش مهمی ایفا می کند. پژوهش ها نشان می دهند که استفاده از استراتژی های نوین مانند تدریس تعاملی و روش های مبتنی بر همکاری گروهی، می تواند انگیزه دانش آموزان را افزایش داده و عملکرد تحصیلی آن ها را بهبود بخشد (شریفی و احمدی، ۱۴۰۰). در این راستا، بررسی تاثیر این استراتژی ها در بهبود یادگیری و کاهش اضطراب های تحصیلی در دانش آموزان اهمیت ویژه ای دارد. به ویژه در شرایطی که محیط های آموزشی به طور فزاینده ای متنوع و نیازمند توجه به تفاوت های فردی هستند، استراتژی های تدریس نوین می توانند به عنوان ابزاری موثر در بهبود فرآیند یادگیری و عملکرد تحصیلی عمل کنند.

تاثیر استراتژی های تدریس نوین بر یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان: رویکردی روانشناختی Keywords:

روانشناختی , تحصیل , عنلکرد , دانش اموزان , معلمان , تدریس .