بررسی انتقادی ملاک های «شخص بودن» کارکردی در اخلاق زیستی
Publish place: moral ethics، Vol: 7، Issue: 1
Publish Year: 1403
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 40
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_RIGH-7-1_002
Index date: 19 November 2024
بررسی انتقادی ملاک های «شخص بودن» کارکردی در اخلاق زیستی abstract
مفهوم «شخص» به عنوان یک مفهوم کلیدی در فلسفه اخلاق، به موجوداتی اطلاق می شود که از شان و منزلت اخلاقی اساسی برخوردارند. ویژگی هایی مانند آگاهی، هوش، خودآگاهی و توانایی ارتباط، ملاک های شناسایی یک موجود به عنوان «شخص» هستند. این مفهوم در مباحث حقوق بشر و اخلاق زیستی، به ویژه در مسائل حیات و مرگ مانند سقط جنین و نوزادکشی، اهمیت دارد. تبیین رویکردهای مختلف درباره مفهوم «شخص» می تواند تاثیرات عمیقی بر تصمیم گیری های اخلاقی و حقوقی داشته باشد. با اینکه در غرب استفاده از این اصطلاح رایج است و مبنا و ملاک بسیاری از داوری های اخلاقی و حقوقی است، در ایران هنوز به ابعاد اخلاقی آن پرداخته نشده و این خلا، بررسی دقیق را ضروری می سازد. این مقاله به بررسی دو رویکرد اصلی به مفهوم «شخص» در اخلاق زیستی می پردازد: رویکرد موهبتی که بر ارزش ذاتی همه انسان ها تاکید دارد و رویکرد کارکردی که تنها انسان هایی با ویژگی های خاص را واجد منزلت اخلاقی می داند. لازمه رویکرد کارکردی این است که همه انسان ها واجد شان و منزلت اخلاقی نیستند و حقوق برابر ندارند.
بررسی انتقادی ملاک های «شخص بودن» کارکردی در اخلاق زیستی Keywords:
بررسی انتقادی ملاک های «شخص بودن» کارکردی در اخلاق زیستی authors
fatemeh jamshidi
دانشجوی دکتری فلسفه و کلام (گرایش کلام امامیه) دانشگاه قرآن و حدیث قم
ahmad karimi
دانشیار دانشگاه قرآن و حدیث ، قم، ایران.
alireza alebouyeh
استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم. ایران.