بررسی و تحلیل سرمایه های فرهنگی در متون برجسته نثر فارسی با تاکید بر نظر پیر بوردیو (مطالعه موردی : متون تاریخی با تاکید بر تاریخ بیهقی)

پیربوردیو، جامعه شناس برجسته فرانسوی مفهوم «سرمایه فرهنگی» را به عنوان یکی از انواع سرمایه های اجتماعی و در سه شکل عمده تجسم یافته، عینیت یافته و نهادینه شده، مطرح کرده است. این مفهوم برتوانایی ، دانش و مهارت هایی دلالت می کند که فرد از طریق تحصیل، تجارب اجتماعی و تربیت فرهنگی به دست می آورد و در جوامع مختلف به شکل های متفاوتی بروز می کند. نگارنده این پژوهش را با این فرض که متون ادبی منثور فارسی منابعی هستند که از یک سو به تعالی و رشد سرمایه های فرهنگی منجر می شود و از سوی دیگر تجلی گاه سرمایه های فرهنگی فارسی زبانان است، به انجام رسانده است و در این مقاله با تاکید بر نظریات بوردیو، به بررسی متون نثر فارسی و تحلیل نقش این سرمایه ها در شکل دهی به هویت فرهنگی ایرانیان پرداخته است. گردآوری اطلاعات از طریق سندکاوی و منابع کتابخانه-ای و تحلیل داده ها به روش استدلالی استقرایی انجام شده است. نتایج این پژوهش تایید می کند که سرمایه های فرهنگی منعکس شده در نثر فارسی، نقش اساسی در شکل گیری و تقویت هویت فرهنگی ایرانیان ایفا کرده اند. کتاب هایی همچون تاریخ بیهقی، قابوس نامه و سیاست نامه نظام الملک یا متون ادب تعلیمی و عرفانی همچون گلستان سعدی و مقالات شمس تبریزی از جمله منابع مکتوبی هستند که از طریق انتقال ارزش های فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی به حفظ و تداوم هویت ایرانی کمک کرده و در مواجهه با تغییرات و تهاجمات فرهنگی، به عنوان یک منبع مقاومت فرهنگی عمل کرده اند.

بررسی و تحلیل سرمایه های فرهنگی در متون برجسته نثر فارسی با تاکید بر نظر پیر بوردیو (مطالعه موردی : متون تاریخی با تاکید بر تاریخ بیهقی) Keywords:

مطالعات بین رشته ای , نثر فارسی , جامعه شناسی , پیربوردیو.