ابوالفضل محمد بن حسین ، کاتب و مورخ مشهور ایرانی ، در سال ۳۸۵ هجری قمری در روستای حارث آباد بیهق به دنیا آمد. بیهق نام دیرینه بخشی از خراسان بوده است که شهر بزرگ آن اکنون سبزوار است. او در خانواده ای به دنیا آمد که پدرش حسین از خواجگان به شمار می آمد که با بزرگان نشست و برخاست داشت ( خطیب رهبر، ۱۳۹۶: دوازده). از آغاز زندگی ابوالفضل بیهقی آگاهی و اطلاعات چندانی نداریم؛ اما وی در سن جوانی وارد دستگاه حکومت محمود غزنوی شد و در زمان ریاست ابونصر مشکان به خدمت دیوان رسالت درآمد. بیهقی در دوران صاحب دیوانی بونصرمشکان به عنوان دستیار به او خدمت می کرد و همچنین مسئولیت پاک نویس کردن نامه های رسمی را بر عهده داشت. بعد از مرگ ابونصر مشکان، بیهقی تا دوره حکومت فرخزاد بن مسعود به دبیری پرداخت؛ ولی در اواخر سلطنت فرخزاد، از دبیری کناره گرفت و به کتابت تاریخ گران بهای خود پرداخت. بیهقی در این تاریخ به شرح مفصل نیمی از تاریخ غزنویان ، یعنی از سال ۴۰۹ در دوره سلطنت محمود تا سال ۴۷۰ در دوره سلطان ابراهیم، پرداخته است ؛ اما بخش اعظم این کتاب مفقود شده است و تنها ۶ جلد آن به دست ما رسیده است.